Zaterdag 15 december

De stilte komt na de storm

Op onze laatste werkdag zitten we om 8 uur al terug aan de tafel. De discussie van gisteravond over de inleefreis is nog niet afgerond voor onze Afrikaanse vrienden. Ze willen opnieuw hun standpunt in verband met de financiële opvolging van de inleefreis omstandig toelichten. Zij willen dat de financiering via hen loopt om risico’s uit te sluiten. Wij willen hun inbreng beperken tot advies. Wij schetsen de historiek van de inleefreis en lichten aanvankelijk rustig en later geïrriteerd onze zienswijze toe. Het budget is op enkele details na besteed zoals vooraf begroot. De wijzigingen zijn doorgepraat en verantwoord met gedetailleerde bewijsstukken. Het verslag is bovendien voorgelegd aan het college. We wijzen Appo en Michée erop dat we liever zouden zien dat ze zich toeleggen op een aantal nog hangende zaken zoals de zonnekiosk, de omheiningen, de waterputten,... We sluiten in gespannen sfeer af als Abel en Maxim, de twee Beninese verantwoordelijken van de inleefreis arriveren.

Tevreden terugblikken op de uitwisseling tussen de jongeren

uit Hoogstraten en Za-Kpota

We schetsen hoe de jongeren na de inleefreis hun verhaal brachten aan familie en vrienden, aan Davidsfonds, aan de vormelingen van Meer, aan de lezers van de kinder- en jongereneditie van het gemeentelijk infoblad en de Hoogstraatse maand. We vertellen hen hoe de jongeren hun verhaal gaandeweg verdiepen en bijkomende informatie invoegen. Ze willen ook heel graag horen hoe de Hoogstratenaren reageren op het ‘avontuur’ van de jongeren. De afsluiter van de ouders van Nienke op de familieavond is dan een dankbare: ‘Wij willen de stad Hoogstraten danken. Jullie hebben niet enkel geïnvesteerd in de jongeren van Za-Kpota maar ook in onze dochter. Deze reis heeft haar leven veranderd.’ Dan is het hun beurt. Abel geeft aan dat de sketch over kinderrechten doordat de Hoogstraatse jongeren meespeelden veel meer aandacht heeft gekregen van de dorpelingen. Er is nog dagen over gepraat. Ook de afvalactie blijft nazinderen. De jongeren denken na over hoe ze hieronder verder kunnen werken. De openluchtcinema waarvan  de jongeren de eerste steen legden en waarop ze letterlijk hun handtekening achterlieten is een groot succes. De vertoningen van voetbalwedstrijden lokken veel volk. Nadien worden allerlei maatschappelijke thema’s besproken met de jongeren. Ook kinderen komen aan bod.

Voor de meisjes worden activiteiten georganiseerd in de dorpen zelf. De ouders van de tienermeisjes laten hen ‘s avonds niet het dorp uitgaan. Dit toont aan dat het belangrijk is om na te denken over de genderimpact van acties.

Als we de vraag stellen hoe zij staan tegenover over verblijven bij de families reageren ze aarzelend. Ze twijfelen aan de haalbaarheid. Ze verwijzen daarbij naar sommige reacties van onze jongeren op de maaltijden.

We komen ook nog even terug op een aantal uitgavenposten waaronder die van de sketch.

De twee ambtenaren hullen zich in stilte.

Trouw van Hughues

Zaterdag is de dag van feesten: huwelijken en begrafenissen. We belanden onverwacht op beide. Hughues, de medewerker die een opleidingsproject rond toerisme, transformatie en artisanaat opvolgt, trouwt vandaag voor de kerk. Michée en Appo willen graag de ceremonie meemaken samen met hun collega.s. Dan willen wij niet dwarsliggen. We stappen in de auto en doorkruisen Bohicon. We staan opnieuw verbaasd bij de staat van de gemeentewegen in wat een stad heet te zijn. Ook de bergen afval zijn een uitdaging om aangepakt te worden door onze vrienden van Bohicon en Zoersel. We komen aan bij de kerk maar daar blijkt een begrafenis door te gaan. Ook andere collega’s van Za-Kpota arriveren en zijn verwonderd dat de trouw nog niet is begonnen. Dan start het over en weer bellen en blijkt dat de huwelijksplechtigheid in een kapel van dezelfde parochie doorgaat.

Zoals de jongeren getuigden verlopen een begrafenis en de ‘koffietafel’ in Benin heel anders als bij ons. Hier viert men bij de begrafenis het leven van de overledene. Maar ook een huwelijk is een bijzondere gebeurtenis. Een koor brengt swingende muziek en op het einde van de plechtigheid dansen het koppel, de ouders en de getuigen...

De temperaturen in de kerk en dus ook buiten zijn opgelopen tot 37°. Te warm om te werken...

Receptie

Michée en Appolinaire willen nog langs de receptie gaan om hun cadeau te overhandigen. Op dezelfde locatie gaat ook nog de receptie door van een collega van Appo uit een buurgemeente. Een kwartier wordt drie kwartier. Wij kijken geboeid naar het komen en gaan van de genodigden, de Maria grot, het parkeergedrag, de prachtige outfits,...

Te warm voor inkopen

We wilden nog inkomen gaan doen voor de educatieve pakketten op de markt. Maar de warmte schrikt ons af. We stellen voor om dat morgenochtend te doen als het nog relatief fris is. De markt in Bohicon is alle dagen open.

Overlopen van bewijsstukken

Na een kleine maaltijd en een korte siësta overlopen Michée en ik het financieel rapport van het federaal programma en kopiëren alle bewijsstukken. Jef vertaalt intussen onze interne omgevingsanalyse die we ook met hen doornemen. Het geeft een overzicht van de stedenband in de voorbije vijf jaar: wat was de beginsituatie, wat wilden we veranderen, hoe hebben we dit gedaan, wat hebben we daarmee bereikt en welke impact heeft dit op het leven van de inwoners van Za-Kpota. We maken verdere afspraken over het moreel rapport en over de actieplannen.

Diner d’adieu

‘s Avonds ronden we af met een gezamenlijke maaltijd. We zien de jonge vader Ernest worstelen met de slaap. Baby Felix houdt papa en mama ‘s nachts urenlang wakker. Heel aandoenlijk. We hopen voor hen dat de boreling snel doorslaapt. De sfeer is hartelijk. Rufine geniet met volle teugen en haar gulle lach vult de ruimte. We verbazen ons nog eens over de grote porties die ze weten te verorberen.