Stedenband Hoogstraten

De terugvlucht was toch wel vermoeiend. Een hele nacht vliegen en niet heel goed kunnen slapen… Onze vlucht gaat heel vlot! We zouden landen om 06.40 uur, maar we landen al om 06.00 uur. Het is nog spannend of iedereen er wel op tijd zal zijn… We zijn wel wat zenuwachtig om iedereen terug te zien. Omdat we zo vroeg zijn geland hebben we voldoende tijd. We rekken de tijd om ons wat op te frissen in de Belgische wc’s. We merken meteen het verschil. We poetsen onze tanden met kraantjes water, spoelen de wc door met de spoelknop,… ook dat is weer wennen! In Za-Kpota hebben we allemaal kleurrijke stoffen gekocht, de naaister kwam enkele dagen geleden langs om onze maten op te meten en maakte traditionele Afrikaanse kleren voor ons. Van broeken, rokken tot bomba. Ideale moment om deze te showen! Ook koning Thijs mocht niet ontbreken. Hij trok zijn koningstenue aan. Ondertussen in de aankomsthal verzamelt iedereen om ons een warm ontvangst te geven. Nog even wachten o

Deze ochtend stond onze wekker iets vroeger dan normaal want we moesten ons vliegtuig halen. We maken nog een tussenstop in Ganvié, een paaldorp. Na enkele traantjes en laatste keer gezwaai zijn we goed en wel vertrokken in Za-Kpota. We stapten in de bus en waren weg! Abel, Appo en Michée reisden met ons mee. De sfeer op de bus zat voor een allerlaatste keer weeral goed! Toen we uitstapten mochten we meteen het gondelbootje op. Gelukkig had ons bootje een motor en konden wij gezellig genieten van het uitzicht, al was dit soms wel wat wiebelig ;) We vaarden over het grootste meer van Benin. Het was onderverdeeld in kleine vissersputten en reikte helemaal tot in Cotonou. Doordat er veel beplanting was, moest de motor regelmatig proper worden gemaakt. Uiteindelijk kwamen we veilig “aan land” bij een gezellig restaurantje. De “big mama” van het restaurantje kwam gezellig bij ons aan tafel zitten. Maar ook de huisdieren liepen onder onze tafel door en kwamen kijkje nemen wie we wa

Wat vliegt de tijd! Het lijkt nog maar even geleden dat we in de luchthaven van Cotonou aankwamen en nu is het jammer genoeg alweer onze laatste dag hier in Za-Kpota. Vandaag staat er niet veel meer op het programma en zullen we de laatste dingen afronden. In de voormiddag bezoeken we nog de markt van Bohicon, die lekker druk is. Wat een sensatie: superveel onbekende geuren, kleuren en geluiden komen op ons af. Omdat we met een te grote groep zijn, splitsen we op in twee groepjes om de verschillende kraampjes te verkennen. Al meteen stuiten we op de eerste uitdaging, want we moeten de straat oversteken. De brommers zoeven voorbij met veel getoeter. Gelukkig krijgen Abel en Maxime ons aan de andere kant van de straat, waar we onze ogen kunnen uitkijken. Er zijn kraampjes die stoffen verkopen, maar ook machetes en juwelen kan je op de markt vinden. Wat we het meeste zullen onthouden? Het deel waar de slagers zitten. We zien varkenskoppen, stukken vlees en bloed en er is een man bez

Na een heerlijk ontbijt met weer lekkere avocado’s kon onze dag hier in Za-Kpota beginnen. Deze voormiddag waren we weer de gast bij ASEZ om met alle kindjes leuke spelletjes te spelen. We kwamen er al snel achter dat niet alle spelletjes hier anders zijn maar er ook Afrikaanse versies bestaan van onze spelletjes. Zo begonnen we de spelvoormiddag met een Afrikaanse versie van drakenbal en nog enkele andere Afrikaanse spelletjes. Daarna hebben we de kinderen ook een aantal spelletjes van bij ons aangeleerd zoals TIK TAK BOEM, doktertje in de knoop … We zijn ook nog met alle kinderen naar een monument in Za-Kpota gegaan om daar samen een paar toffe foto’s en filmpjes te maken. Het was heel warm, maar doordat iedereen heel actief meespeelde was het alsnog een kei plezante spelvoormiddag!  ’s Middags aten we heerlijke, knapperige, gezonde, warme frietjes gemaakt van maniok. Na het eten hadden we even tijd om wat uit te rusten, maar iedereen begon spontaan gezelschapsspelletjes te sp

We startten de dag met een nieuw ontbijt, deze keer avocado met een broodje. Dit was genieten. Hier in Afrika zijn de avocado’s extra lekker! Op het programma voor de voormiddag stond een artisanale activiteit, dit was de plaatselijke weverij. Door middel van sturing van voeten en armen werd er een patroon gevormd, dit had als eindresultaat een sjaal, doek… Ook wij mochten eens proeven van dit werk, het zag er makkelijker uit dan het was. Bij de weefster ging het een stuk sneller, zij vertelde ons dat ze dagelijks werkt van 7uur tot 21uur. Dit was goed om twee tot vier doeken te maken. Buiten werden er rieten matten gemaakt, dit was het werk van twee jonge meisjes. Ook dit was interessant om uit te proberen, dit ging een stuk makkelijker. Tijdens de terug wandeling kwamen de letters van Za-Kpota tegen, vergelijkbaar met Hollywood. Hier kon natuurlijk geen groepsfoto ontbreken. Na het middageten zijn we op bezoek

Zoals vorige maandag werden we uitgenodigd op het gemeentehuis om het hijsen van de Beninse vlag bij te wonen. Dat gaat zoals gewoonlijk gepaard met het zingen van het volkslied en een kleine toespraak van de secretaris. Na een stevig ontbijt kregen we de kans om de verschillende diensten van het gemeentehuis eens nader te bekijken. Zo was er bijvoorbeeld de dienst voor sociale zaken, infrastructuur en niet te vergeten de geboorteregistratie van de pasgeborenen. Het grootste verschil met hoe het bij ons gebeurt is dat hier veel op papier bijgehouden wordt en daarvoor geen speciale opslagplaats voorzien is. We zagen echter ook gelijkenissen zoals het digitaal bijhouden van de boekhouding. Dit is deels te danken aan de stedenband. Daarna stond de schilder ons op te wachten die ons zou helpen bij het schilderen van de projectiemuur van onze openluchtcinema. Het eerste spatje verf werd aangebracht door ons, de jongeren van Hoogstraten. Nadien mocht iedereen om de beurt een laagje

Zondag, feestdag! Als ontbijt kregen we een lekkere croissant om de dag mee te beginnen. Die suikers konden we zeker en vast gebruiken, aangezien de voormiddagactiviteit voetballen was. Onze Afrikaanse vrienden wilden met het busje richting het voetbalveld rijden, maar die 1 km konden we echt wel wandelen. Op die manier konden we ineens onze spieren al wat opwarmen. Toen we aankwamen, wisten we niet wat we zagen. Zo’n groene grasmat! Het was een kunstgrasveld, die een paar jaar geleden gefinancierd werd door een Franse NGO. Kaat voelde zich helemaal in haar sas toen ze de opwarming mocht geven. Met een stevige beat door de boxen gingen onze knieën en hielen vlot de lucht in. Het was zeer warm en vochtig, dus we waren al snel buiten adem… en toen moest de match nog beginnen. We speelden tegen de studenten van Za-Kpota. Ze zagen er zeer goed uit, dus vreesden we ergste. We liepen de longen uit ons lijf en het zweet droop van onze gezichten. We kwamen redelijk snel op achterstand, maar

Hé buschauffeur, de hele bus moet plassen. Hé buschauffeur,… Na onze zak te maken, vertrokken we op onze toeristische uitstap. We kunnen ons nog niet veel inbeelden wat we ons kunnen voorstellen bij de toeristische trekpleisters van Benin. Benin is een mooi land, heel groen! Maar het heeft ook een keerzijde. Er ligt veel afval, veel onafgewerkte en leegstaande gebouwen. We aten onderweg weer bij ons eerste restaurant. Rijst, vis en tomatensaus. De cola die we achteraf kregen deed ons deugd. Want deze menu zien we bijna dagelijks. Aan gekomen in Ouidah bezochten we “Temple des pythons”. Het was een klein parkje met héél véél pythons. Het had allemaal te maken met voodoo. Maar de slangen deden ons niets dus, maakte we er sjaals van. Onze Afrikaanse vrienden waren helemaal fan, wij daarentegen… Na de slangen reden we met een gids verder door Ouidah, het was het dorpje waar de slaven naar Zuid-Amerika werden gebracht. Verschillende standbeelden beelden d

Een nieuwe dag! Vandaag stond er weer van alles op het programma. Zo begonnen we de dag met een infosessie over afval en de gevolgen daar van. Aan de hand van een filmpje zagen we hoe een stad van Senegal het grote afvalprobleem aanpakte. Hierbij legde Ingrid uit waarom het belangrijk is om het probleem aan te pakken.  We probeerden onze Afrikaanse vrienden ook zeker duidelijk te maken dat afval niet alleen hier aan gepakt moet worden maar ook bij ons. Alle kleine beetje helpen en daarom besloten we om onze handen uit de mouwen te steken en het afval bij de plaatselijke markt op te ruimen en te sorteren.  Al snel werden we geholpen door vele enthousiaste kinderen. Dit is voor hen alvast een goede les, hopelijk nemen zij dit mee. En doen ze het in de toekomst ook.   Bij aankomst lieten we zien dat afval niet perse afval moet zijn, maar ook terug gebruikt kan worden in vorm van nuttige dingen, zoals herbruikbare zakjes. Na het middageten was het tijd voor een spel over de

We werden gewekt door het gekwetter van een kudde parelhoenen. Met de emmer fristen we ons op om de dag aan te vangen. We werden uitgenodigd door CPS (centre promotion sociale) om een kijkje te nemen naar hun werking. In het centrum wordt er onder andere aandacht besteed aan het begeleiden van mensen met een fysieke of mentale handicap. De jongeren toonden ons de ruimte waar zowel kinesisten, orthopedagogische en ergotherapeutische begeleiding werd voorzien. Dit is allemaal op vrijwillige basis. Het is mooi om te zien dat men alle kinderen de kans wil geven om hen zo goed mogelijk te integreren in de maatschappij. Het viel ons op dat hier handicap dus geen taboe is. Ze maken gebruik van de middelen die ze hier in Za-Kpota ter beschikking hebben. Zo prikkelen ze de zenuwen met een tandenborstel en leren ze de kleinsten lopen met een houten looprekje. We werden met de neus op de feiten gedrukt, aangezien wij in België meer middelen ter beschikking hebben. Na het bezoek aan CPS bezo

We werden wakker met vogelgezang en Afrikaanse muziek. Een mooi begin van de dag. Daarna hebben we heerlijk ontbeten, met een groentenomeletje en stokbrood. De kinderen van ASEZ kwamen ons al halen om samen met hen activiteiten te doen. ASEZ is een plaatselijke speelpleinwerking. Hoewel de meeste kinderen heel blij waren met onze komst, waren enkele kleine kinderen een beetje bang van ons. Toen we aankwamen waren er enkele kinderen aan het kleien, waren met blokken aan het spelen. Daarna speelden we kringspelen met de kinderen. Zoals bijvoorbeeld zakdoek leggen en hoho, een traditioneel spel waarbij de kinderen eerst een liedje zingen en daarna steeds sneller en sneller in een cirkel lopen. Ondertussen werkten Leen en Celien hard aan de cinema. Ze hielpen met de bouw van de muur. De mensen van Za-Kpota stonden ervan te kijken dat twee dames hielpen. De stenen van de muur zijn gemaakt van een mengeling van zand en cement die ze in een mal doen. ASEZ is gelegen n

Vandaag is het feest! Hiep hiep hoera! Thijs en Celien vieren vandaag hun verjaardag! We werden al op tijd gewekt omdat we uitgenodigd waren om de vlaggenceremonie aan het gemeentehuis bij te wonen. Na een paar formaliteiten, zoals het zingen van het Beninse volkslied, jezelf voorstellen aan heel de groep en het hijsen van de vlag, zongen we in drie talen (Fon, Nederlands en Frans) voor de jarige jobjes. Nadien kregen ze nog een kaartje van iedereen die hier aan ons project meewerkt en trakteerden ze met lekkere Belgische koekjes, superlief! De Afrikanen waren niet gewend aan de zoete smaak van de nopjes die ze kregen, maar vonden ze wel heel lekker. Een verjaardag op een bescheiden manier gevierd, maar toch om nooit te vergeten! We werden met de hele groep uitgenodigd bij de burgemeester op zijn bureau. Ook hij heette ons van harte welkom. Hij is vereerd dat wij hier zijn en dat wij hier verschillende dingen gaan ontdekken. Veel buiten de poort van het gemeentehuis hebb

Na een warme nacht in de tent maken we ons klaar voor het eerste Afrikaans ontbijt. Dit was brood met groenten omelet. Klinkt bekend maar…. smaakt anders. Na het ontbijt is het tijd voor de afwas. Thijs hielp met plezier mee, voor onze Afrikaanse vrienden was dit een hele belevenis. Ze zijn het niet gewoon dat een man helpt in het huishouden. We werden samengeroepen in het gemeentehuis, waar we een korte inleiding kregen van Abel en Ingrid over kinderrechten. Door deze informatie hebben we een beter beeld hoe we dit onderwerp via een sketch kunnen overbrengen naar de dorpelingen. Een eerste oefenmoment van de sketch vond plaats. Hier leerde iedereen zijn rol kennen en werd de tekst geoefend. Na deze interessante samenkomst is het tijd voor het middagmaal. Ook hier weer is het spannend wat je op je bord krijgt. Deze keer een schotel van couscous en kippenmagen. Hierna waren we klaar om de namiddagactiviteit te beginnen. Eerst werd Thijs gehuldigd als ‘Koning’, omdat h

NVDR: Onze collega's laten ons weten dat de internetverbinding in Benin momenteel heel slecht is. Zij proberen om de blogberichten zo snel mogelijk tot bij het stadsbestuur te krijgen. Helaas met wisselend succes... Gisterenavond konden we nog niet veel indrukken van Afrika opdoen, want het was al donker en we verbleven in een redelijk Westers hotel. Vandaag konden we voor het eerst het echte Afrikaanse leven ontdekken. Na een frisse duik in het zwembad, een laatste heerlijke douche en een uitgebreid ontbijt konden we aan onze dag beginnen. Abel stond ons al op te wachten aan het hotel. Maar dan de koffers … Gelukkig zijn de Afrikanen heel creatief in het stapelen en werd alles tot het laatste hoekje opgevuld. Zelf passen we er nog net bij… Oef, en we kunnen vertrekken! Zoals jullie misschien al wel gelezen hebben, steunden de Chiromeisjes Meer de jeugdorganisatie ASEZ van Za-Kpota. Samen met Abel en Michée kozen we spelmateriaal om de kinderen en jongeren van Za-Kpota blij

We zijn vertrokken! ’s Morgens vroeg uit de veren, we hebben om 07.00 uur afgesproken achter de kerk in Hoogstraten. Alle koffers zijn gepakt, de taxibusjes komen aanrijden en meteen volladen. Nog een foto voor vertrek, een laatste dikke knuffel en dan zegt de taxichauffeur “We kunnen hier niets meer doen hé?!” Dus instappen en wegwezen! Ons avontuur startte eind december 2017, met het nieuws dat we op inleefreis mochten. Maar nu is het EIND-E-LIJK zo ver, we gaan op inleefreis! In Brussel verloopt alles heel vlot, voor we het weten zitten we in de lucht. We zitten verspreid in het vliegtuig. Maar vervelen doen we ons niet. Film kijken, spelletjes spelen op ons schermpje,… én het leesvoer lezen over de inleefreis. Onze sketch die we nog moeten inoefenen! We maken een tussenstop in Ivoorkust. Wat een turbulentie bij het landen, zelfs een beetje eng! Maar de landing was goed. We staan een uurtje stil om bij te tanken en verschillende passagiers uit te laten stappen. Of