Stedenband Hoogstraten

Deze morgen om 10u stipt (we spreken intussen van Afrikaans stipt en Europees stipt) werden we verwacht in het Gemeentelijk vormingscentrum van Za-Kpota. De Deense NGO Börne Fonden is hier al een aantal jaren bezig met het bouwen van o.a. een school voor technische opleidingen. Intussen is het wel tijd geworden van de invulling van het lessenpakket, waarvoor ondersteuning gevraagd werd van VITO- leerkrachten. Het gaat hier niet om een gewone schoolopleiding. Het is de bedoeling om jongeren op te vangen die eerder uit het schoolsysteem zijn uitgevallen, en ze zo ook uit de kinderhandel en -misdaad te houden. Armoede en complexe sociale omstandigheden zijn vaak oorzaak van deze uitval. Momenteel wordt er onderricht gegeven in de richtingen metaal en bouw, maar het is de bedoeling om volgend jaar ook met een opleiding landbouw te starten. Lokalen zijn dus aanwezig, er is cultuurgrond ter beschikking en zelfs stallen voor kippen en konijnen, maar wat gereedschap betreft gaat het er eer

Terwijl de kerk in het Centre Songhai weer volstroomt met honderden mensen op hun paasbest, kaarten we nog na over de indruk die dit vormingscentrum op ons heeft nagelaten. We zijn er van overtuigd dat een opleiding hier heel wat mogelijkheden inhoudt voor de landbouw in de streek en in Za-Kpota in het bijzonder. Met heel wat oponthoud om in Porto Novo de noodzakelijke CFA’s uit de muur te toveren, kan de trip naar Za-Kpota dan eindelijk aanvangen. Het wordt een rit van een tweetal uren over een vrij goede baan, met de regelmaat van een klok onderbroken door stevige verkeersremmers. Met een flinke snelheid schuren we in kolonne van drie wagens, met alle knipperlichten op, voorbij en tussen tientallen motorfietsen, meestal zwaarbeladen met ganse families of bergen koopwaar. De verloren tijd moet blijkbaar ingehaald worden, maar het gaat alleen van kwaad naar erger. Iets voor Za-Kpota begeeft één van de auto’s het: warm gelopen met als gevolg een kapotte joint de coulasse.

Na het heerlijk ontbijt, kregen we van Célestin (de Gemeentesecretaris) een uiteenzetting over de landbouw of l’agriculture in Za-Kpota. Het gaat voornamelijk over familiale overlevingslandbouw. De lokale bevolking verbouwt grotendeels katoen, appelsienen, maïs en arachide en dit voor eigen consumptie en een klein deeltje voor de verkoop. Za-Kpota heeft alles in zich om te kunnen overleven van de landbouw mits de juiste technieken en de juiste middelen vb. draineren, opvangen van regenwater, gecontroleerde bemesting en het juiste plantzaad. Men is er ook van bewust dat de samenwerking van groot nut is om allerlei zaken te kunnen verbeteren. Zij ervaren net zoals wij in Europa, dat de wereld enorm hard verandert op gebied van klimaat. De regenseizoenen verleggen zich, de hoeveelheid regen die er op korte tijd valt wordt onregelmatiger en de droge periodes worden feller en langer. Landbouwers zullen zich moeten aanpassen aan de veranderende omstandigheden en dat vraagt onderzoek, bege

Twee uur in de ochtend. Iedereen trouw op post aan het Vito. De koffers zijn de avond voordien al in het busje geladen. Bart neemt plaats achter het stuur. Collega Frank en zijn dochter nemen de terugrit voor hun rekening. Doordat we moesten uitwijken naar Dusseldorf kan het busje niet blijven staan in de luchthaven. We weten immers ook nog niet hoe we terug thuis geraken. Aan de grens passeren we zonder problemen de controle. Het voordeel van ' s nachts reizen is dat er nauwelijks verkeer is. Om kwart voor vier arriveren we in de luchthaven. In de vertrekhal geen zichtbare controle. We ontmoeten nog een dame die dinsdag in Zaventem net in de transitzone was maar toch niet kon vertrekken naar Australië. Ze vertelt hoe pakkend de ervaring was maar ook hoe geordend de evacuatie en opvang verliep. We wensen haar van harte een goede reis. Alleen verder reizen na zo'n ingrijpende ervaring is niet vanzelfsprekend. We passeren de bagagecontrole. Die is wel streng. Drie delegatiel

De omstandigheden na de aanslagen in Brussel maken dat het plots een spannende voorbereiding is geworden. We zijn ervan overtuigd dat onze doelstellingen belangrijk genoeg zijn, om toch een manier te vinden om onze reis te laten doorgaan. Dankzij de goede ondersteuning van het reisbureau zal de delegatie morgen vertrekken via Dusseldorf.

Het motto voor deze delegatie is : we gaan een tandje bijsteken en verdere vooruitgang boeken. Op 25 maart vertrekken schepen Jef Vissers, Hilt Rigouts van de dienst ontwikkelingssamenwerking, Jef Huet van de werkgroep stedenband en reporter en fotograaf van dienst samen met drie leerkrachten van Vito naar Benin. Bart Janssen van de afdeling metaal, Jo Van Hullebusch van de afdeling bouw en Bart Hollevoet werden door de uitgebreidere groep leerkrachten en directie afgevaardigd om de mogelijkheden voor samenwerking met het Centre Communale de Formation P rofessionnelle te onderzoeken. Jan Leemans vervoegt ons als ICT-vrijwilliger wat later. Hij zal de verdere automatisering van de dienst bevolking op zich nemen samen met een bureau uit Benin. Hilt, Jef en Jan blijven na het vertrek van de andere delegatieleden op 1 april nog wat langer om concrete opvolging te geven aan de verschillende programma's. Ook dat hebben we geleerd uit vorige bezoeken. Ter plekke concrete afspraken maken