Stedenband Hoogstraten

We reizen af naar Cotonou. Eerst komt Célestin nog afscheid nemen. Hij geeft een kaart mee voor de secretaris en Ingrid. Ook de chauffeur komt ons uitwuiven. Hij is dolgelukkig met de hoed die hij van Jef krijgt. Een goede bescherming tegen de zon bij het zware werk op het veld. Ook hij combineert meerdere jobs om aan een leefbaar gezinsinkomen te geraken. Dan vertrekken we met twee wagens. Onderweg zijn we nog eens getuige van het benzine tanken in Benin. Deze keer is er veel discussie over de prijs van de brandstof. We knijpen af en toe hard in de leuning in de verkeerschaos. Erik loodst ons er echte behoedzaam doorheen. We komen aan bij de boekhandel en kopen 20 verhalen voor de eerste graad. De leerlingen van de gemeentelijke basisschool van Za-Kpota kiezen hieruit hun lievelingsverhaal en bezorgen dit dan aan de leerlingen van de laatste kleuterklas van onze gemeentelijke basisschool in Hoogstraten. We kopen ook nog vijf boeken voor de leskoffer rond Benin. Dan gaan we eten in e

De laatste werkdag in Za-Kpota begint al met een vergeefse zoektocht naar CFA’s, de lokale munt. Er moeten nog heel wat rekeningen betaald worden en ook nog wat materiaal aangeschaft om in de scholen van Hoogstraten als demonstratiemateriaal te gebruiken. Slechts kleine bedragen kunnen met de kaart opgevraagd worden, en wanneer de kaart wordt ingeslikt wordt het geduld extra op de proef gesteld. Het zijn gigantische bedragen die gehanteerd worden als je weet dat 1 euro de waarde heeft van ongeveer 650 CFA. Jan werkt geduldig verder met de installatie en beveiliging van de scanners en de laptops, met de bereidwillige hulp van Gualbert, de informaticus van de buurgemeente Bohicon. Deze heeft al heel wat ervaring opgebouwd door te werken met de specialisten uit Zoersel die met deze gemeente ook een stedenband hebben. Draden worden veilig vastgelegd, kasten voor het gedigitaliseerde archief binnengesleurd en de gevolgde procedures op papier vastgelegd. Hilt bespreekt intussen met Appolina

We vertrekken om 9.30 uur naar het gemeentehuis. Appolinaire wacht ons samen met Thérèse en de drie kinderen, Nicodème, Estelle en Eunice op om naar de zondagsviering te gaan in de Evangelische kerk waar hij lector is. Drie rijen vrouwen en een rij mannen wachten ons op. Het koor is volop aan het zingen. Beurtelings bidden drie andere lectoren luidkeels in het Fon. Er zijn drie collectes: een voor de kerkgemeenschap, een voor sociale werken en een voor de elektriciteit in de kerk. Dan neemt Appolinaire het woord voor de preek. Ter ere van ons doet hij dat in het Frans. Een andere lector vertaalt. We krijgen toelichting over het eeuwige leven beschreven in Johannes 3, vers 11 - 16. We kunnen moeilijk volgen. Appo brengt het zeer gedreven. Wie hem kent weet dat hij dan moeilijker verstaanbaar is. Na de viering zijn er nog persoonlijke gebeden voor enkele mensen en is er een vergadering van leiders van de kerkgemeenschap. Tijdens de viering lopen drie wachters rond die kerkgangers die in

T erwijl onze vier collega’ s landden in Frankfurt vertrokken Jan, Hilt en Jef vanuit Bohicon terug naar Za-Kpota. Het zou een belangrijke dag worden om vooreerst het netwerk en de installatie van de vijf nieuwe scanners en laptops op punt te stellen. Het ging de voorbije dagen met enkele ups maar spijtig genoeg ook met heel wat downs, wat Jan bij momenten heel wat kopzorgen en soms ook serieuze desillusies bezorgde. Het programma bleek niet te werken op de Windows 10, zoals verwacht en beloofd werd, zodanig dat er moest gezocht worden naar alternatieven om het programma toch te laten f unctioneren. Het werd zweten en puffen in het bloedheet lokaal waarin Jan zijn twee assistenten aanstuurde en alle laptops de temperatuur nog eens de hoogte injoegen ondanks de twee ventilatoren die zich zot draaiden om een beetje soelaas te bieden. Tot dan plots een stroomonderbreking alles in het water dreigde te gooien en bij overmaat van ramp ook de ventilators het lieten afweten. Dat Jan die

Dit is een ochtend van afscheid nemen. Afscheid van Hilt, Jan en Jef H. die nog werk hebben in Za-Kpota. De burgemeester, de gemeentefunctionarissen en raadsleden die nog heel veel werk hebben in Za-Kpota. We worden naar de Cotonou gebracht waar we nog even tijd hebben om een toeristisch marktje te bezoeken met Beninese artisanale producten. We wagen het er op om ook nog enkele mango’s en ananassen aan onze bagage toe te voegen. Het fruit dat hier in de Afrikaanse zon mocht rijpen smaakt immers zoveel lekkerder dan wat we bij ons in de winkel vinden. Omdat de luchthaven van Zaventem nog niet open is zijn we genoodzaakt om via Frankfurt te vliegen. Met een bijna directe aansluiting naar Luik zou dat wel meevallen. ZOU, ja. Met de neus naar huis en Afrika àchter ons houd je geen rekening meer met allerhande controles, met van-het-kastje-naar-de-muur gestuurd te worden, om uiteindelijk zelf maar uit te moeten zoeken dat je toch maar beter met de bus naar Brussel terug keert. Waar in

Om 10u vertrekt Jef V. naar een TV-studio voor een interview. Hilt en Jan worden naar het gemeentehuis gebracht om de meegebrachte apparatuur voor het geboorteregistratieprogramma te installeren. Voor de anderen is het wachten, wachten, wachten… Een telefonische “ik kom jullie direct ophalen” blijkt ook maar een relatief begrip te zijn. Het is uiteindelijk 12.30 als we op weg gaan. We mogen op bezoek gaan bij Napoleon. Een jonge boer die we al eerder mochten ontmoeten en die echt indruk op ons maakte. Het bezoek van vandaag zal die indruk alleen maar bevestigen. Met zijn vrouw en 2 kleine kinderen woont hij in een 2-kamer- hutje (hutje klinkt nogal cliché, maar een ander woord is er niet voor) dat deel uit maakt van een heel huttencomplex waar oa ook zijn ouders, grootouders en broers wonen. Met veel kennis van zaken legt hij uit hoe hij er ook varkens en parelhoenen teelt. Daarna neemt hij ons mee naar zijn velden waar hij momenteel pinda’s en bonen oogst. Ook staan er boompje

Vandaag staat het bezoek aan het CFPA van Abomey op de agenda. Het koninkrijk Abomey Lag aan de basis van de huidige republiek Benin. De opstart van het centrum gebeurde door een Duitse organisatie in 1996 en in 2003 erkend als centrum voor professionele vorming. Jongens en meisjes vanaf 14 jaar kunnen er een opleiding volgen voor kapper, kleermaker, metaalbewerker, auto- en moto mechanica, metaalbewerking en bouw en fotografie. Men wil ook nog een richting ICT op zetten. Daarnaast bieden ze ook vorming aan voor patroons en voor hoogopgeleiden die praktijkervaring willen opdoen. De staat betaalt de leerkrachten tenzij er voor die richting geen leerkrachten op de nationale lijst staan. Dan werft het centrum zelf aan. De werkingsmiddelen komen voor 12 tot 15% van de staat en voor 50 tot 60 % van geleverde prestaties. Ook de leerlingen zelf en de patroons dragen bij. Er is een nauwe samenwerking met de verschillende verenigingen van patroons. Opleiding en de reële lokale economie sluite

‘Van compost tot dagelijkse kost.’ Onder die slogan bouwde de gemeente Hoogstraten in verschillende scholen van de gemeente Za-Kpota composttoiletten. In totaal zouden 8 scholen voorzien worden van een wc-blok met telkens twee toiletten waarin uitwerpselen en urine afzonderlijk kunnen opgevangen worden en gedurende een langere tijd gecomposteerd worden. Deze compost kan dan gebruikt worden in de bestaande of nog aan te leggen schooltuintjes. Dat dit niet zonder de noodzakelijke voorlichting kan, laat zich raden. Daarom werd er door de delegatie een ganse dag uitgetrokken om een bezoek te brengen aan deze scholen en een evaluatie te maken omtrent het gebruik en de gegeven voorlichting. In sommige scholen werden de toiletblokken vorig jaar reeds gebouwd, in andere waren deze pas voltooid en moest de echte voorlichting nog gegeven worden. Het werd een boeiend bezoek waarbij Eric Dagba, de verantwoordelijke van de technische dienst van Za-Kpota, telkens het gebruik en het belang van de c