Dinsdag 29 maart - Van compost tot dagelijkse kost
‘Van compost tot dagelijkse kost.’
Onder die slogan bouwde de gemeente Hoogstraten in verschillende scholen van de gemeente Za-Kpota composttoiletten. In totaal zouden 8 scholen voorzien worden van een wc-blok met telkens twee toiletten waarin uitwerpselen en urine afzonderlijk kunnen opgevangen worden en gedurende een langere tijd gecomposteerd worden. Deze compost kan dan gebruikt worden in de bestaande of nog aan te leggen schooltuintjes. Dat dit niet zonder de noodzakelijke voorlichting kan, laat zich raden. Daarom werd er door de delegatie een ganse dag uitgetrokken om een bezoek te brengen aan deze scholen en een evaluatie te maken omtrent het gebruik en de gegeven voorlichting. In sommige scholen werden de toiletblokken vorig jaar reeds gebouwd, in andere waren deze pas voltooid en moest de echte voorlichting nog gegeven worden. Het werd een boeiend bezoek waarbij Eric Dagba, de verantwoordelijke van de technische dienst van Za-Kpota, telkens het gebruik en het belang van de composttoiletten toelichtte. Bart Hollevoet vulde telkens aan hoe ook urine in de tuinbouw kan gebruikt worden. De urine wordt immers apart opgevangen en opgeslagen in bidons waarna deze enkele maanden worden weggezet om te fermenteren. Voor het gebruik op het land neemt men een mengeling van 1 liter urine en drie liter water. De beste manier om deze meststof optimaal te gebruiken is deze rustig te laten insijpelen in de bodem tussen de planten. Ideaal hiervoor is het gebruik van een gebruikte plastiek fles die ondersteboven in de grond geplant wordt tussen de planten. Zeker ook een win-win situatie want het probleem van zwerfvuil steekt ook hier wel eens de kop op.
Wij bezochten om beurten de scholen van Aglatan, Atchinzounkpa, Amlihogon, Adjokan en Tangbekpa en werden er overal hartelijk ontvangen door honderden enthousiaste kinderen, dankbare directies, nieuwsgierige ouders, dansende vrouwen en trommelende muzikanten. De eerste school was al direct een aangename verrassing. Directeur Franck, die ook het bezoek aan het Centre Songhai had meegemaakt, bewees met zijn netjes verzorgd schooltuintje dat hij volledig mee is in de filosofie van zelfvoorziening en compostering. Hoewel het resultaat nog beperkt was, toch gaf de inzet en de interesse van hem en de andere directies ons een aangenaam gevoel. Mits goede opvolging en verdere begeleiding kan dit project op termijn zeker een succes worden. Twee TV-ploegen uit Benin maakten dankbaar gebruik van ons bezoek om ook dezelfde scholen in het visier te nemen en directies te interviewen over deze materie.
In Atchinzounkpa kwamen trommelende mannen en dansende vrouwen ons tegemoet terwijl in Amlihogon de schoolkinderen in uniform een haag vormden en ons handklappend verwelkomden. Hoe enthousiaster de kinderen, hoe miserabeler de omstandigheden van de leslokalen. Een ingezakt klaslokaal uit palmtakken, een halfopen les lokaal met dak en wanden uit palmbladeren en een gebouwtje uit leem en palmbladeren telkens met een tachtigtal leerlingen per klas, vormden het povere schoolbeeld. De nieuwe toiletblok presenteerde zich haast als een paleis in de jungle. Maar niets kon blijkbaar het enthousiasme van directie, leerkrachten en leerlingen temperen. Met stevige blote voeten op de aarden grond, het gaf ons een warm gevoel. Nadat de kinderen huiswaarts trokken voor de middagpauze namen wij hun plaats in op de schoolbanken en genoten van een middagmaal dat ons hier ter plekke werd aangevoerd.
Ook in Adjokan zagen de nieuwe toiletten er stralend uit. Zij waren nog niet zo lang geleden voltooid en nog niet in gebruik. Wij maakten hier kennis met de creativiteit van lesgeven in het secundair onderwijs. Twee klaslokalen samen onder de kruin van een grote boom, enkel gescheiden door een groot schoolbord en enkele palmboomtakken. Maar als de eerste regen uit de hemel dondert is het uit met de les en kunnen de tachtig leerlingen naar huis.
Het bezoek aan de laatste school die dag is er één om nooit te vergeten. Vooreerst is er de ontmoeting met Emile, die twee jaar geleden lid uitmaakte van de delegatie die Hoogstraten bezocht. Geen kreten van gefluister, maar dolle pret en een gierende verwelkoming die later op de namiddag zal eindigen in enkele frisse Beninoises, hét bier van Benin. Maar eerst trokken we samen naar het centrum van het dorp Tangbeka waar de dorpschef ons verwelkomde met een traditionele tranceverwekkende voodoo-dans van de plaatselijke vrouwen onder begeleiding van meeslepende djembees. Onder begeleiding van de dorpsverantwoordelijken, de directie van de school en tientallen kinderen werden de laatste toiletten van die dag bekeken en nog eens het belang van het juiste gebruik aan de man gebracht. Het ritme van de muziek en de dansende vrouwen zogen ons terug naar het plein onder de boom waar we nog een tijdje nagenoten van dit traditionele volksgebruik. Moe van de lange dag onder een snikhete zon maar blij met de positieve drive van de verschillede schooldirecties en aangenaam verrast van de schitterende en spontane ontvangst in de afgelegen dorpen, genoten wij even later met gulle en gulzige teugen van de traktatie van Emile in een plaatselijk cafeetje langs de weg terug ‘naar huis’.
Onder die slogan bouwde de gemeente Hoogstraten in verschillende scholen van de gemeente Za-Kpota composttoiletten. In totaal zouden 8 scholen voorzien worden van een wc-blok met telkens twee toiletten waarin uitwerpselen en urine afzonderlijk kunnen opgevangen worden en gedurende een langere tijd gecomposteerd worden. Deze compost kan dan gebruikt worden in de bestaande of nog aan te leggen schooltuintjes. Dat dit niet zonder de noodzakelijke voorlichting kan, laat zich raden. Daarom werd er door de delegatie een ganse dag uitgetrokken om een bezoek te brengen aan deze scholen en een evaluatie te maken omtrent het gebruik en de gegeven voorlichting. In sommige scholen werden de toiletblokken vorig jaar reeds gebouwd, in andere waren deze pas voltooid en moest de echte voorlichting nog gegeven worden. Het werd een boeiend bezoek waarbij Eric Dagba, de verantwoordelijke van de technische dienst van Za-Kpota, telkens het gebruik en het belang van de composttoiletten toelichtte. Bart Hollevoet vulde telkens aan hoe ook urine in de tuinbouw kan gebruikt worden. De urine wordt immers apart opgevangen en opgeslagen in bidons waarna deze enkele maanden worden weggezet om te fermenteren. Voor het gebruik op het land neemt men een mengeling van 1 liter urine en drie liter water. De beste manier om deze meststof optimaal te gebruiken is deze rustig te laten insijpelen in de bodem tussen de planten. Ideaal hiervoor is het gebruik van een gebruikte plastiek fles die ondersteboven in de grond geplant wordt tussen de planten. Zeker ook een win-win situatie want het probleem van zwerfvuil steekt ook hier wel eens de kop op.
Wij bezochten om beurten de scholen van Aglatan, Atchinzounkpa, Amlihogon, Adjokan en Tangbekpa en werden er overal hartelijk ontvangen door honderden enthousiaste kinderen, dankbare directies, nieuwsgierige ouders, dansende vrouwen en trommelende muzikanten. De eerste school was al direct een aangename verrassing. Directeur Franck, die ook het bezoek aan het Centre Songhai had meegemaakt, bewees met zijn netjes verzorgd schooltuintje dat hij volledig mee is in de filosofie van zelfvoorziening en compostering. Hoewel het resultaat nog beperkt was, toch gaf de inzet en de interesse van hem en de andere directies ons een aangenaam gevoel. Mits goede opvolging en verdere begeleiding kan dit project op termijn zeker een succes worden. Twee TV-ploegen uit Benin maakten dankbaar gebruik van ons bezoek om ook dezelfde scholen in het visier te nemen en directies te interviewen over deze materie.
In Atchinzounkpa kwamen trommelende mannen en dansende vrouwen ons tegemoet terwijl in Amlihogon de schoolkinderen in uniform een haag vormden en ons handklappend verwelkomden. Hoe enthousiaster de kinderen, hoe miserabeler de omstandigheden van de leslokalen. Een ingezakt klaslokaal uit palmtakken, een halfopen les lokaal met dak en wanden uit palmbladeren en een gebouwtje uit leem en palmbladeren telkens met een tachtigtal leerlingen per klas, vormden het povere schoolbeeld. De nieuwe toiletblok presenteerde zich haast als een paleis in de jungle. Maar niets kon blijkbaar het enthousiasme van directie, leerkrachten en leerlingen temperen. Met stevige blote voeten op de aarden grond, het gaf ons een warm gevoel. Nadat de kinderen huiswaarts trokken voor de middagpauze namen wij hun plaats in op de schoolbanken en genoten van een middagmaal dat ons hier ter plekke werd aangevoerd.
Ook in Adjokan zagen de nieuwe toiletten er stralend uit. Zij waren nog niet zo lang geleden voltooid en nog niet in gebruik. Wij maakten hier kennis met de creativiteit van lesgeven in het secundair onderwijs. Twee klaslokalen samen onder de kruin van een grote boom, enkel gescheiden door een groot schoolbord en enkele palmboomtakken. Maar als de eerste regen uit de hemel dondert is het uit met de les en kunnen de tachtig leerlingen naar huis.
Het bezoek aan de laatste school die dag is er één om nooit te vergeten. Vooreerst is er de ontmoeting met Emile, die twee jaar geleden lid uitmaakte van de delegatie die Hoogstraten bezocht. Geen kreten van gefluister, maar dolle pret en een gierende verwelkoming die later op de namiddag zal eindigen in enkele frisse Beninoises, hét bier van Benin. Maar eerst trokken we samen naar het centrum van het dorp Tangbeka waar de dorpschef ons verwelkomde met een traditionele tranceverwekkende voodoo-dans van de plaatselijke vrouwen onder begeleiding van meeslepende djembees. Onder begeleiding van de dorpsverantwoordelijken, de directie van de school en tientallen kinderen werden de laatste toiletten van die dag bekeken en nog eens het belang van het juiste gebruik aan de man gebracht. Het ritme van de muziek en de dansende vrouwen zogen ons terug naar het plein onder de boom waar we nog een tijdje nagenoten van dit traditionele volksgebruik. Moe van de lange dag onder een snikhete zon maar blij met de positieve drive van de verschillede schooldirecties en aangenaam verrast van de schitterende en spontane ontvangst in de afgelegen dorpen, genoten wij even later met gulle en gulzige teugen van de traktatie van Emile in een plaatselijk cafeetje langs de weg terug ‘naar huis’.
Reacties
Een reactie posten