Stedenband Hoogstraten

Centre Songhai – de kers op de taart De transfer van Za-kpota naar Centre Songhai in Porto Novo verliep vlot. Ondanks de vaak halsbrekende inhaalmaneuvers bereikten we dit centrum in de vroege namiddag. De gids leidde ons rond en gaf toelichting bij diverse technieken en teelten. De rondleiding was een echte openbaring. Doelstelling van het centrum is op een demonstratieve schaal aantonen dat de natuur in Afrika alles te bieden heeft en dat alles waarde heeft die op een of andere manier kan gebruikt worden. Voor vele problemen die we de voorbije week hadden gezien was er een oplossing. We proberen, zonder volledig te zijn, er enkele van te beschrijven: -           Op een eenvoudige manier werd water gezuiverd en bacterievrij gemaakt! De mini poriën van een zelfgebakken aarden pot zorgden voor het nodige drinkbaar water -           Het vergisten van verzameld afval (pocketvergister) zorgde voor gas (methaan), voldoende om ’s avonds licht te maken en vooral om te koken. Het v

Uit het dagboek van onze delegatie: En plots zijn we al op de laatste dag van ons verblijf in Za-kpota. Het wordt opnieuw een lange dag. Een groep vertrekt na enig luidruchtig geregel tussen meer dan genoeg mensen naar een gezondheidscentrum. Het bevat een dispensarium waar een verpleegkundige de leiding heeft en zowel preventieve als curatieve zorgen toedient. Als tweede eenheid en misschien wel het belangrijkste is de materniteit voorzien. En het moet gezegd: Za-kpota zorgt goed voor hun nieuwe kinderen. 2/3 Van de moeders bevalt in zo'n centre de santé. Alleen kunnen de mama's en bébés er maar 12 u blijven want... er is geen of onvoldoende water. Wat jammer toch. Zo eenvoudig en toch onvoldoende. Moet een absoluut aandachtspunt worden! Maar het systeem van opvolging en inentingen van de nieuwgeborenen functioneert. Want de te kleine of zwakke kindjes worden in het gezondheidscentrum verder verzorgd en behandeld. In geval van problemen wordt er verwezen naar het ziekenhuis.

Vandaag start het echte ICT-werk: monteren van de WIFI-apparaten op de afgesproken plaatsen en trekken van de netwerkkabels vanuit het bureel van de technische dienst naar deze Access Points. Ladders of stellingen zijn niet beschikbaar; we behelpen ons met enkele stevige houten stoelen. Jan slaagt er samen met de ICT-medewerker van Bohicon (Galbert) in om via het GSM-netwerk een internetverbinding te maken. Uiteraard vraagt het heel wat tijd naar onze normen om webpagina’s te openen, maar voor de mensen hier gaat een nieuwe wereld open. Ze kunnen nu vanaf hun eenvoudige computer of laptop bijv. een e-mail sturen naar collega’s en daar zijn ze al heel blij mee. Het enthousiasme waarmee vrouwen en mannen staan te supporteren als Jan door muren boort, bezorgt hem bij wijlen kippenvel . Centrum Za-Kpota - onderweg Naast de werkzaamheden voor het ICT-netwerk splitsen we ons vandaag weer op in twee groepen. Een eerste groep heeft vandaag contact met verschillende betrokkenen m.b.t. de

Uit het dagboek van de delegatie: Om zoveel mogelijk projecten te kunnen uitvoeren en bekijken, hebben we ons vandaag in twee groepen opgesplitst. De groep die zich richt op geboorteregistratie en ICT maakte de verplaatsing naar Bohicon (zie verder), terwijl de andere groep een programma afwerkte waarbij enerzijds landbouw en anderzijds de kracht van coöperatieve samenwerking centraal stonden. Opnieuw konden we vaststellen dat alles tiptop was geregeld, een pluim voor de lokale organisatie. Voor de tweede dag op rij hadden we ogen en oren te kort om alles wat we te zien kregen te kunnen opnemen en verwerken. De wondere wereld van Afrika hebben we te zien gekregen. Adembenemend! In de voormiddag werd gestart met een kennismaking met de plaatselijke NGO’s die actief zijn in Za-Kpota. Na een heel kort kennismakingsrondje konden we meteen verder ingaan op de thema’s die wij met hen wilden bespreken. Het gesprek richtte zich enerzijds op de problemen rond geboorteregistratie en de

Uit het dagboek van onze delegatie: Ooit al eens bijna 100 km op één dag gereden ? Maar dan op onherbergzame, kronkelende, smalle zandwegen vol met kuilen, obstakels, overstekende dieren, bochten en wandelaars. Langs markten, bromfietsen en stalletjes. Sommigen van ons in auto’s die al lang hun tweede leven in Afrika aan het doen zijn. Versleten vering, lekke banden, en vol met roepende en telefonerende gastheren. Wij vandaag wel. Onze opdracht van het programma was het bezoeken van diverse arrondissementen, scholen en kleine dorpen. Maar wat een ontvangst hebben we overal gekregen ! Al het oneerbiedige geklaag van hierboven was onmiddellijk weggevaagd. Overal zingende, dansende en klappende mensen. En dan de scholen. Vol met schattige, gedisciplineerde kindjes. Grote vragende oogjes die ons aanstaarden met de vraag wat die grote blanke mensen komen doen. Schrijvend op een kapot ‘leitje’ met een krijtje. – de digiborden moesten nog geleverd worden. De meester of juf zonder bord, maar

Na een eerder westerse nacht en ontbijt in het Ibishotel te cotonou is de transfer van cotonou naar bohicon een totaal andere ervaring geworden. Mensen in een erg kleurrijke klederdracht met steeds een glimlach op de lippen. Wat bovenal het meeste opviel zijn de duizenden brommers (motocyclettes), beladen met vracht of passagiers, die zich met doodsverachting in het autoverkeer mengen.  Langsheen de weg overal "kraampjes" waar producten allerhande worden aangeboden. Dit moet je gezien hebben want het is met geen woorden te beschrijven. Vooral de markt in Porto Novo is een wriemelende massa van kraampjes, auto's en bromfietsen en dat alles overgoten met een saus van loodzware hitte. Ook de verdeling van brandstof gebeurt op een onvoorstelbare manier. Brandstof wordt overgetapt in alle mogelijke recipiënten (flessen,glazen stolpen,...) en zo verkocht aan potentiële kopers. Du jamais vu! De wegen zijn redelijk berijdbaar maar de snelheidsremmers zijn een nachtmerrie voo

De delegatieleden maken zich klaar voor vertrek. De bagage wordt verzameld en in de wachtende bus gezet. Onze ploeg is er klaar voor! Vertrekkensklaar. Vrienden en familie kwamen afscheid nemen en onze delegatieleden succes wensen. Opa zal gemist worden! VEEL SUCCES IN ZA-KPOTA! (En dank aan Jef Huet voor de mooie foto's!)

Het tweede luik van ons bezoek richt zich op de landbouw in Za-Kpota. Het project van de composttoiletten is hiervan een voorbeeld. Onder de noemer “Van compost tot dagelijkse kost” willen we via werkgroepen die ter plaatse de compost verwerken en aanwenden in de schooltuinen komen tot een bredere kennis van het composteren bij de bevolking. Compost draagt bij tot een meer vruchtbare bodem met een betere structuur. Het houdt de bodem luchtiger en vochtiger waardoor de groeiomstandigheden verbeterd worden. Door ouders van leerlingen via de school in aanraking te brengen met composteren en hen hierover vorming aan te bieden, willen we kleinschalige compostering stimuleren. Ingrid haar deskundigheid als opgeleide compostmeester zal hierbij zeker van pas komen. Op andere terreinen wordt het nog voornamelijk een verkennend bezoek op zoek naar nieuwe mogelijkheden voor de landbouw in Za-Kpota. Naast de productie van landbouwproducten willen we de aandacht vestigen op andere aspect

Zoals aangegeven willen we twee onderdelen van ons programma graag verder aan jullie toelichten. Vandaag spitten we het gedeelte rond de geboorteregistratie verder uit. Geboorteregistratie is in Benin nog steeds slecht georganiseerd. Verschillende kinderen worden bij hun geboorte niet geregistreerd. Ze krijgen hierdoor geen officieel bestaan, maar later ook geen toegang tot onderwijs en ze hebben geen eigendoms- of erfrechten. Sensibilisering van de ouders is uiteraard zeer belangrijk om te zorgen dat meer kinderen geregistreerd worden bij hun geboorte. Registreren van kinderen als ze ouder zijn (bijvoorbeeld als ze naar school gaan) blijft mogelijk via een speciale procedure bij de rechtbank, maar dit brengt hoge kosten mee. Kosten die de ouders vaak moeilijk kunnen betalen. Daarnaast is er ook bij de gemeente nog heel wat verbetering mogelijk. Momenteel gebeurt de geboorteregistratie in Za-kpota nog volledig met pen en papier. Onder impuls van onze stedenband zal dit in de t

Onze delegatie heeft een stevig programma opgesteld dat we jullie uiteraard niet willen onthouden. Zaterdag 9 mei : vlucht van Brussel naar Cotonou. Bij aankomst overlopen we alvast met een vertegenwoordiger uit Za-Kpota het programma om de laatste puntjes op de i te zetten. Zondag 10 mei : Regelen van praktische zaken in Cotonou (zoals geld wisselen, flessen water aanschaffen e.d.) en verplaatsing naar Za-Kpota. Dezelfde dag hebben we er nog een ontmoeting met de gemeenteraad en de werkgroep Stedenband van Za-Kpota. Deze werkgroep werd pas samengesteld nadat in 2014 de overeenkomst ondertekend werd. Het is dus de eerste keer zijn dat we hiermee kunnen kennismaken.We bezoeken ook het nieuwe administratieve gebouw dat dit jaar in gebruik werd genomen. Maandag 11 mei : Eén jaar nadat onze stedenband werd ondertekend zijn er al een aantal realisaties te zien in Za-Kpota. We willen deze tijdens de reis uiteraard met eigen ogen zien. We plannen een bezoek aan de nieuwe sc