Dag 10 van de inleefreis: zondag, matchdag, feestdag

Zondag, feestdag! Als ontbijt kregen we een lekkere croissant om de dag mee te beginnen. Die suikers konden we zeker en vast gebruiken, aangezien de voormiddagactiviteit voetballen was. Onze Afrikaanse vrienden wilden met het busje richting het voetbalveld rijden, maar die 1 km konden we echt wel wandelen. Op die manier konden we ineens onze spieren al wat opwarmen. Toen we aankwamen, wisten we niet wat we zagen. Zo’n groene grasmat! Het was een kunstgrasveld, die een paar jaar geleden gefinancierd werd door een Franse NGO. Kaat voelde zich helemaal in haar sas toen ze de opwarming mocht geven. Met een stevige beat door de boxen gingen onze knieën en hielen vlot de lucht in. Het was zeer warm en vochtig, dus we waren al snel buiten adem… en toen moest de match nog beginnen. We speelden tegen de studenten van Za-Kpota. Ze zagen er zeer goed uit, dus vreesden we ergste. We liepen de longen uit ons lijf en het zweet droop van onze gezichten. We kwamen redelijk snel op achterstand, maar dat hield ons niet tegen om te blijven strijden in die hitte. Na 3 doelpunten van de tegenpartij, slaagden we er toch in om nog 2 keer te scoren. Met die eindstand verlieten we met opgeheven hoofd (en een zijknat t-shirt) het voetbalveld. 

Aangekomen in het gemeentehuis hadden we niet veel tijd om ons op te frissen. Er stond namelijk een presentatie van die studentenvereniging van Za-Kpota op het programma. De ‘president’ van de vereniging deed een uitgebreide uiteenzetting omtrent hun werking. Zo vertelde hij hoe zij de studenten van Za-Kpota op financieel gebied begeleiden en hoe zij de wetteksten voor hen bevattelijk maken. Daarnaast organiseren ze ook leuke activiteiten voor de lokale studenten, zoals een voetbaltoernooi doorheen het jaar. De studentenvereniging had veel weg van een Belgisch presidium, maar deze was niet voor één bepaalde studie en wel voor alle studenten uit één bepaalde gemeente. Na wat gedachten te hebben gewisseld over de gelijkenissen en verschillen, schoven we aan tafel. We aten rijst, hoera!

Meteen na het middagmaal moesten we helaas afscheid nemen van Ingrid. Het was een emotioneel momentje, omdat we ons al enorm geamuseerd hebben. Ze had ook steeds een luisterend oor. Dus Ingrid, merci!

Daarna vertrokken we richting Aglatan om een project van de stedenband te bezoeken. Men leidde ons rond in een schooltuin. Dat is een soort van landbouwschool waar kinderen onder andere leren het maximale te halen uit een minimum aan water. Vervolgens kunnen de kinderen er ook kennis maken met bemesting. Er wordt immers gebruikt gemaakt van composttoiletten, waarbij urine en faeces worden gecollecteerd. Dat wordt gedurende 3 maanden opgeslagen in een gesloten basin, waarna het aangelengd met water gebruikt kan worden voor de bemesting van de teelt. In de schooltuin worden verschillende groenten en fruit geteeld voor de schoolkeuken.

Nadien nog een kort bezoek in het dorpje waar vele kinderen voor ons zongen en met ons op de foto wouden. De terugreis naar ons verblijf was wel spannend, het had dit weekend veel geregend, dus de weg was heel slibberig. Zelfs de chauffeur vond het een uitdaging. Maar eindgoed, algoed. Aankomen en frietjes op ons bord krijgen! Zondag, feestdag!!! (Toch een beetje kermis vieren J )