Dag 5 van de inleefreis: nieuwe indrukken en de première

We werden wakker met vogelgezang en Afrikaanse muziek. Een mooi begin van de dag. Daarna hebben we heerlijk ontbeten, met een groentenomeletje en stokbrood.

De kinderen van ASEZ kwamen ons al halen om samen met hen activiteiten te doen. ASEZ is een plaatselijke speelpleinwerking. Hoewel de meeste kinderen heel blij waren met onze komst, waren enkele kleine kinderen een beetje bang van ons.


Toen we aankwamen waren er enkele kinderen aan het kleien, waren met blokken aan het spelen.
Daarna speelden we kringspelen met de kinderen. Zoals bijvoorbeeld zakdoek leggen en hoho, een traditioneel spel waarbij de kinderen eerst een liedje zingen en daarna steeds sneller en sneller in een cirkel lopen.
Ondertussen werkten Leen en Celien hard aan de cinema. Ze hielpen met de bouw van de muur. De mensen van Za-Kpota stonden ervan te kijken dat twee dames hielpen. De stenen van de muur zijn gemaakt van een mengeling van zand en cement die ze in een mal doen.


ASEZ is gelegen naast de basisschool van Za-Kpota. Dit is de oude school van Ken, één van de jongeren die mee op inleefreis is. Hij gaf ons hier een rondleiding. Het is een groot terrein waar verschillende gebouwen op staan. De grootte van de lokalen is vergelijkbaar met de grote van de lokalen in België, maar er krijgen wel dubbel zoveel kinderen les.
Er was daar toevallig ook een bijeenkomst van traditionele dokters. We hebben hen gegroet op een traditionele manier, door op onze knieën te gaan zitten en te buigen voor hen.


Na de rondleiding was het tijd om de sketch nog een laatste keer te oefenen, want deze middag is het zover. Dan spelen we de sketch voor het echte publiek.

Na het middag eten en wat platte rust, vertrokken we naar het eerste dorpje waar we onze eerste sketch gaan opvoeren. We moesten eerst de ‘Chef du Village’ begroeten, tijdens onze wandelen naar zijn huis, vielen we wel op. Veel kinderen volgenden ons en wouden graag een handje. Het was voor hen de eerste keer dat ze blanken zagen, maar ook voor sommige volwassenen was het de eerste keer dat zij blanken zagen. Door het dorpje te stappen, kwamen we wel heel dicht bij de realiteit hoe het leven in Afrika echt is…

Toen we de ‘Chef du Village’ begroet hadden vertrokken we naar een appelsienenplantage. Hier hebben we enkele sappige appelsienen gegeten en van de maniok geproefd. We hebben ook geholpen met de maïs en appelsienbomen te planten. We hadden van België een appelsienpers meegenomen en hebben de mensen van daar geleerd hoe wij een appelsienpers gebruiken. Leuk weetje: appelsienen zien hier groen! Bij het afscheid hebben we nog enkele appelsienen meegekregen, die tijdens onze busrit doorheen heel de bus rolden. Het was een hele levendige busrit terug naar het centrum van het dorp. De Afrikaanse jongeren zongen traditionele liederen, ook de buschauffeur ging er helemaal mee in op. Zelfs zo hard dat Ingrid, die naast de chauffeur zat, het stuur even moest overnemen.


Toen we heelhuids aankwamen in het centrum van het dorp, waren de kinderen weer heel enthousiast. We zetten alles klaar voor de sketch. We hadden verwacht dat we veel mensen moesten gaan sprokkelen om naar onze sketch te komen kijken. Maar niets was minder waar, er stond minstens 200 man klaar voor ons. Dit was even schrikken. De zenuwen begonnen te stijgen. Maar de sketch verliep wel vlot. Gelukkig J


Na de sketch moesten we snel terug vertrekken want het zou gaan regenen (lees: gieten). Het was niet makkelijk om in de bus te geraken want heel veel kindjes wouden nog een handje.

Toen we terug op onze verblijfplaats aankwamen hebben we couscous met kippenmaagjes en tomatensaus gegeten. Toen we nog wat aan het praten waren en gezelschapsspelletjes aan het spelen waren viel de elektriciteit uit. We maakten het gezellig met onze zaklampen.


Reacties

  1. Wij genieten mee met jullie ervaringen.
    Hoogstraatse jeugd, wij zijn fier op jullie!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten