Dag 5 van de inleefreis: nieuwe indrukken en de première
We werden wakker met
vogelgezang en Afrikaanse muziek. Een mooi begin van de dag. Daarna hebben we
heerlijk ontbeten, met een groentenomeletje en stokbrood.
De kinderen van ASEZ
kwamen ons al halen om samen met hen activiteiten te doen. ASEZ is een
plaatselijke speelpleinwerking. Hoewel de meeste kinderen heel blij waren met
onze komst, waren enkele kleine kinderen een beetje bang van ons.
Toen we aankwamen
waren er enkele kinderen aan het kleien, waren met blokken aan het spelen.
Daarna speelden we kringspelen met de kinderen.
Zoals bijvoorbeeld zakdoek leggen
en hoho, een traditioneel spel waarbij de kinderen eerst een liedje zingen en
daarna steeds sneller en sneller in een cirkel lopen.
Ondertussen werkten
Leen en Celien hard aan de cinema. Ze hielpen met de bouw van de muur. De
mensen van Za-Kpota stonden ervan te kijken dat twee dames hielpen. De stenen
van de muur zijn gemaakt van een mengeling van zand en cement die ze in een mal
doen.
ASEZ is gelegen naast
de basisschool van Za-Kpota. Dit is de oude school van Ken, één van de jongeren
die mee op inleefreis is. Hij gaf ons hier een rondleiding. Het is een groot
terrein waar verschillende gebouwen op staan. De grootte van de lokalen is
vergelijkbaar met de grote van de lokalen in België, maar er krijgen wel dubbel
zoveel kinderen les.
Er was daar toevallig
ook een bijeenkomst van traditionele dokters. We hebben hen gegroet op een
traditionele manier, door op onze knieën te gaan zitten en te buigen voor hen.
Na de rondleiding was
het tijd om de sketch nog een laatste keer te oefenen, want deze middag is het
zover. Dan spelen we de sketch voor het echte publiek.
Na het middag eten en wat platte rust,
vertrokken we naar het eerste dorpje waar we onze eerste sketch gaan opvoeren.
We moesten eerst de ‘Chef du Village’ begroeten, tijdens
onze wandelen naar zijn huis, vielen we wel op. Veel kinderen volgenden ons en
wouden graag een handje. Het was voor hen de eerste keer dat ze blanken zagen,
maar ook voor sommige volwassenen was het de eerste keer dat zij blanken zagen.
Door het dorpje te stappen, kwamen we wel heel dicht bij de realiteit hoe het
leven in Afrika echt is…
Toen we de ‘Chef du
Village’ begroet hadden vertrokken we naar een appelsienenplantage. Hier hebben
we enkele sappige appelsienen gegeten en van de maniok geproefd. We hebben ook
geholpen met de maïs en appelsienbomen te planten. We hadden van België een
appelsienpers meegenomen en hebben de mensen van daar geleerd hoe wij een
appelsienpers gebruiken. Leuk weetje: appelsienen zien hier groen! Bij het
afscheid hebben we nog enkele appelsienen meegekregen, die tijdens onze busrit
doorheen heel de bus rolden. Het was een hele levendige busrit terug naar het
centrum van het dorp. De Afrikaanse jongeren zongen traditionele liederen, ook
de buschauffeur ging er helemaal mee in op. Zelfs zo hard dat Ingrid, die naast
de chauffeur zat, het stuur even moest overnemen.
Toen we heelhuids aankwamen in het centrum van
het dorp, waren de kinderen weer heel enthousiast. We zetten alles klaar voor
de sketch. We hadden verwacht dat we veel mensen moesten gaan sprokkelen om
naar onze sketch te komen kijken. Maar niets was minder waar, er stond minstens
200 man klaar voor ons. Dit was even schrikken. De zenuwen begonnen te stijgen.
Maar de sketch verliep wel vlot. Gelukkig J
Na de sketch moesten we snel terug vertrekken
want het zou gaan regenen (lees: gieten). Het was niet makkelijk om in de bus
te geraken want heel veel kindjes wouden nog een handje.
Wij genieten mee met jullie ervaringen.
BeantwoordenVerwijderenHoogstraatse jeugd, wij zijn fier op jullie!