De laatste dag van een weeral bewogen week

Om 8 uur zijn we aan het ontbijt. De koffers zijn gepakt. Marij en Jan maken zich klaar voor de reis. Zij willen naar Dassa en Centre Songhai gaan. We nemen afscheid van hen maar weten dat we hen snel terugzien om de band met Za-Kpota ieder op onze manier verder uit te bouwen.

Wij zetten ons samen voor de evaluatie van het werkbezoek. De voorbereiding, het programma, de verslaggeving, de taakverdeling en de werkwijze. We maken ook afspraken om onze evaluatie te delen met de politiek en administratief verantwoordelijken van Za-Kpota.

Het afscheid nadert. De burgemeester komt ons nog uitzwaaien. We informeren naar zijn dochter. Die ligt nog in het ziekenhuis. We wensen hen het allerbeste.

Dan stappen we in de auto's van Eric en Appolinaire. Setondji en Celestin begeleiden ons ook.

Ook Pulchérie, de vrouw van Celestin en Thérèse, de vrouw van Appolinaire bellen nog even.

Appolinaire heeft een bezoek aan Ganvié geregeld via een collega van de buurgemeente. We ontmoeten hem op de markt. Het dorpje Ganvié bestaat uit een charmant allegaartje van zelfgebouwde huisjes van hout en planten in het midden van het Nokoué-meer. ‘Het Venetië van Afrika’ is sinds 1996 werelderfgoed van de Unesco. Tegenwoordig is het de populairste toeristische trekpleister in West-Afrika, met duizenden bezoekers per jaar. Maar het dorp heeft niet altijd in het water gelegen. Volgens de legende verplaatsten de Tofinu op het einde van de 16e eeuw hun dorp van de oever van het Nokoué-meer om te ontsnappen aan de naderende Dahomey-strijders, een gevreesde stam die berucht was om de slavenhandel. Omdat de Dahomey-strijders bang waren van de watergeesten die in het meer zouden wonen, besloot het Tofinu-dorpshoofd zijn volk te redden door het dorp naar het meer te verhuizen.

Er wonen meer dan 30.000 mensen en ze hebben zich goed aangepast aan de moeilijkheden van een leven op het water.

Kleine houten kano’s met lappendekenzeilen dobberen rustig aan de horizon, terwijl watertaxi’s vol dorpelingen en hun aankopen van de markt voorbijzoeven, waardoor golven over het wateroppervlak uitdeinen. Gespierde vissers staan zonder te wankelen rechtop in smalle, schommelende kano’s en gooien witte netten uit over het water. Vis is uiteraard het belangrijkste product en de belangrijkste bron van inkomsten van het dorp.

Ganvié is het grootste dorp op palen in Afrika. Er wonen meer dan 30.000 mensen en ze hebben zich goed aangepast aan de moeilijkheden van een leven op het water. In plaats van straten beschikt het dorp over een uitgebreid netwerk van smalle kanalen die doorheen de 3000 gebouwen op palen lopen. Elektriciteit wordt opgewekt via generatoren, officiële ‘waterstations’ voorzien het dorp van meer dan voldoende drinkwater en men verplaatst zich bijna uitsluitend per kano, met roeispanen of vaarbomen zoals in Venetië.

Naast elkaar dienen de kano’s ook als kraampjes, met hun waren hoog opgestapeld: enorme manden groenten, stapels hout, kookpotten uit klei…

De zware kano’s liggen zo laag in het water dat het lijkt alsof ze elk moment kunnen kapseizen.

Onze gastheren hebben nog een stempel nodig van het gemeentehuis om hun verplaatsing te wettigen.

Jef probeert nog een big te redden maar dat krijst alles bij elkaar zodat hij zijn reddingspoging staakt.

We rijden verder naar Cotonou en genieten van een traditionele maaltijd.

Na de maaltijd gaan we naar de artisanale markt.

Erg veel winkels vind je niet in Cotonou, maar er zijn wel twee leuke markten om te bezoeken: Dan Tokpa en Centre Artinasal. Dan Tokpa is een grote markt en het hart van de stad. Het ligt aan de lagune en aan de St. Michel boulevard. Je kunt er bijna alles kopen: van plastic sandalen tot traditionele juwelen van de Fon. Het wordt eens in de vier dagen gehouden. Als je de markt bezoekt, zul je je ogen uitkijken, overal zie je verschillende kleuren waardoor het een bont geheel is. De producten zijn meestal van goede kwaliteit. In Centre Artisanal vind je vooral ambachtelijke producten, waaronder manden, geweven stoffen, potten en traditionele maskers. De verkopers weten vaak interessante verhalen te vertellen over waar ze voor gebruikt worden. De producten zijn tegen redelijke prijzen te koop.

Ieder heeft zijn cadeautjes gevonden en dan willen we niet langer beslag leggen op de tijd van onze gastheren. Celestin en Appolinaire moeten nog terug naar Za-Kpota. Morgenvroeg is er immers het appel.

In de luchthaven trotseren we weer de vele controles. Ze nemen iedere keer toe.

We zijn blij als we uiteindelijk op het vliegtuig kunnen stappen. De vlucht is niet volgeboekt. We kunnen ons apart zetten zodat we aan wat slaap toe geraken.

Maandag middag staan we terug op Hoogstraatse bodem en dinsdagochtend is iedereen terug aan het werk. Afrika is echter niet weg uit onze gedachten.

Wedstrijdletters:

De vorige jaren gingen we op zondag met de collega's naar de viering in een evangelische en katholieke kerk of église. Vul de vijfde letter van dit laatste woord in op zes.

We bezoeken een van de belangrijkste toeristische attracties van Benin. Vul de twee letter van de plaatsnaam in op zeven.

We sluiten de dag af met met een typisch Afrikaanse maaltijd. Yamwortelpuree met pindasaus, kaas en geitenvlees. Vul de zesde letter van dit basisvoedsel in op vijftien.

Schiftingsvraag:

Geef het inwonersaantal van Hoogstraten op 3 april 2017.

Wij hopen dat ZA-Kpota in 2019 ook van dag tot dag het inwonersaantal zal kunnen geven dankzij onze gezamenlijke inzet op geboorteregistratie en digitalisering.

Stuur je antwoord door naar noordzuid@hoogstraten.be of steek het in de brievenbus van het gemeentehuis.