De laatste dag, het afscheid - 4 & 5 april 2014

Uit het dagboek van Hilt:

Wij hebben onze vrienden toegezegd om hen, vertrekkend van de Vrijheid, vandaag ook wat liberté te geven. Hen de kans te laten grijpen om Hoogstraten – België - ook als gewone consument te leren kennen. Na onze uitstap naar de woonboulevard in Breda baart dit me toch wel zorgen. Op woensdag heb ik gezien hoe ze over de aankoop van een mat van 0.49 € hebben gewikt en gewogen en hoe ze in Mediamarkt verbijsterd hebben gekeken naar de prijzen van GSM's, laptops, I-pods en andere elektronica. Ik loods hen voorzichtig naar de linkerkant van de Vrijheid waar ze in de Zeeman enkele aankopen doen voor hun familie.

's Middags brengen we nog een bezoek aan het containerpark. Ingrid, medewerkster van onze gemeentelijke milieudienst, en de medewerker van IOK staan ons te woord. "Les beninois" verbazen zich over de verschillende fracties die worden ingezameld en over de materialen voor de afvalselectie. De vaten voor het afval zijn beter dan die bij hen voor de koopwaar. Een bezoek aan de kringwinkel valt erg in de smaak omdat ze daar toch enkele cadeau's konden kopen voor hun familie. Plots is één van de delegatieleden zoek. Hij deed een tweede rondgang in de kringwinkel en kon nog enkele interessante koopjes doen.

Na een ontspannen broodjesmaaltijd en een hartelijke begroeting in het administratief centrum, wandelen we te voet naar de wereldwinkel, waar we hartelijk worden ontvangen door een groep vrijwilligers. Katelijne staat ons in vlekkeloos Frans te woord en legt uit wat Fair Trade is. Vooral het feit dat de wereldwinkels bijna volledig door vrijwilligers wordt gerund, wekt hun verbazing en bewondering.

We zetten onze wandeling verder langs het begijnhof. Le beginage fascineert hen. Bij een volgend bezoek moeten we hierop zeker terugkomen. Bij het verlaten van het begijnhof bezoeken we nog enkele winkels. Ze betasten vol bewondering de kwaliteitsvolle kleding, maar weten dat dit niet voor hen maar ook voor vele Hoogstratenaren buiten het budget valt.

Tegen vier uur keren we terug naar de Bouwhoeve. Iedereen gaat zijn  koffers pakken. Om 17 uur hebben de schepen en ik echter met de twee ambtenaren, le secrétaire et le planificateur, afgesproken om het actieplan en de opvolging nog verder te bespreken. We maken een planning op voor de komende weken, maar het valt ons allen zwaar. Toch zetten we door. Tegen eind volgende week wisselen we bijkomende teksten uit.

Om zes uur zitten we met een grote groep medewerkers en vrijwilligers terug rond de tafel met frietjes en stoofvlees uit een bakje en met een pintje of frisdrank. Comme les flamands le font. Jef Vissers en de burgemeesters van Za-Kpota en Hoogstraten spreken de groep nog toe over het belang van het bezoek en de samenwerking in de toekomst. Gerd, onze vertaalster, en ik krijgen woorden van dank maar zoals de burgemeester van Za-Kpota het zegt: het bezoek en de samenwerking zijn een individuele en collectieve verantwoordelijkheid. Ieder die bij het bezoek was betrokken, van dichtbij of verder af, heeft die verantwoordelijkheid opgenomen en gedeeld. De samenwerking is zorgvuldig voorbereid en ook gedragen door alle partijen. Getuige hiervan het unanieme akkoord van alle raadsleden. Want als onze bezoekers al Nederlands hebben geleerd dan zij  het twee woorden: goedendag (wat we volgens hen wat vaker zouden mogen zeggen tegen elkaar en tegen vreemden) en akkoord (in tegenstelling tot andere agendapunten werd de samenwerking met Za-kpota tot hun opluchting unaniem goedgekeurd tijdens de voorbije gemeenteraad). We overhandigen hen nog enkele symbolische cadeaus. Voor ieder arrondissement en voor de burgemeester hebben we een wakawaka-lamp en lader op zonne-energie voor bij stroompannes. Zij nemen ook folders mee over de samenwerking. De spandoeken worden nagestuurd per container. Voor de delegatieleden hebben we ook een pet en een das van Hoogstraten. De sportraad en de mondiale raad schenken ook nog T-shirts en handdoeken. De burgemeester stelt tot slot dat de grootste dank die zij kunnen betuigen, het succes van de samenwerking is. Wij sluiten ons daar volmondig bij aan. De warmte van hun omgang met elkaar zal bijblijven.

De uitnodiging voor het personeelsfeest wijzen ze beleefd af. De vermoeidheid weegt. Het verlangen om familie, vrienden en Benin terug te zien is groot nu de koffers zijn gepakt en de cadeautjes zijn gekocht.

Zaterdag 5 april.

Om 7.30 uur staan Jef Vissers en ik weer op de bouwhoeve om samen met de delegatie te ontbijten. Iedereen is tijdig gepakt en gezakt en geniet van het laatste ontbijt. Er worden nog wat grapjes uitgewisseld over vergeten bagage en er wordt hartelijk gelachen. Jef Huet brengt nog de laatste foto's binnen op DVD. Zij zijn ontzettend blij en kopiëren onmiddellijk de foto's op hun laptop voor de achterban.

Om 8.30 uur is de taxi daar. Het afscheid is emotioneel, maar we weten dat we elkaar weerzien binnen afzienbare tijd en dat we samen gaan werken aan een betere toekomst voor de jeugd van Za-Kpota en Hoogstraten.

Goede reis. Geniet van het weerzien met familie en vrienden. Geniet van de rust en grijp dan met veel energie de uitdagingen aan.