zo veel te doen op zo'n korte tijd... - 2 april 2014

 

Uit het dagboek van onze medewerkers:

 

Woensdagochtend al vroeg uit de veren na al weer een late avond.

We vertrekken naar de veiling voor een rondleiding en een toelichting bij de werking van de coöperatie. Bij ons bezoek in mei was het de uitdrukkelijke vraag van Za-Kpota om kennis te kunnen maken met de manier waarop de tuinbouwproducten bij ons tot bij de consument geraken.

Voor een bezoek in de loodsen en de koelcellen kunnen we een extra jas wel gebruiken. En eindelijk krijgen onze bezoekers een aardbei te eten.

Na de toelichting splitsen we op in twee groepen.

Groep 1: Tuinbouwketen:

Dirk Van den Plas, voorzitter Veiling Hoogstraten, vertelt over de evolutie van de tuinbouw van bijberoep naar hoofdberoep en naar onderneming. Ward Baets, directeur van het proefcentrum vertelt over de rol van onderzoek en begeleiding bij de ontwikkeling van de tuinbouw in de regio. Charlie Dhaenens van Vito Hoogstraten gaat in op de rol van onderwijs bij de ontwikkeling van de tuinbouw in Hoogstraten. Gert Noeyens stelt SVZ Rijkevorsel het vroegere Mondifoods voor en vertelt over de verwerking van de reststroom (oa van Veiling Hoogstraten) en van productie (oa in Polen). Guy Rigouts, Gezel van de aardbei en VVV – voorzitter gaat in op de promotie van aardbei en streekproducten door beide organisaties.

Groep 2: Jan Aertsen van Vredeseilanden legt uit hoe de werking van Vredeseilanden in de loop der jaren is veranderd. Waar zij vroeger projecten uitvoerden om de honger te bestrijden gaan zij nu vooral zoeken hoe zij producenten via multistakeholderoverleg toegang kunnen geven tot de markt. Voor een product zoals bijvoorbeeld rijst gaan ze na wie de potentiële kopers zijn en dan dalen ze stapje voor stapje af tot bij de producent om na te gaan wat er moet gebeuren en wie er bij betrokken is om dat product verkocht te krijgen. Hij benadrukt dat een lokaal bestuur daarin haar specifieke rol moet spelen en dat die beperkt is. Zij moet de voorwaarden scheppen dat producentengroepen en andere betrokken zich zelf kunnen organiseren. Hij denkt daarbij niet alleen aan infrastructuurwerken maar bijvoorbeeld ook aan het lobbyen bij hogere overheden om wetgeving aan te passen.

Hij geeft het voorbeeld van Nigeria waar de overheid oplegt dat bakkers minstens 25 % bloem van maniok moeten gebruiken om hun brood te bakken. Op die manier garanderen ze dat kleine boeren op kunnen tegen goedkopere ingevoerde bloem. producenten kunnen vooral leren van elkaar en door te leren uit mislukkingen. 'Wacht niet op maatregelen van anderen maar doe wat je zelf kan doen' was dan weer het advies van onze schepen. 'En geloof dat het kan op één generatie tijd. Het is aan jullie jonge mensen om het te doen.' Hij zelf heeft als boerenzoon gezien en ervaren hoe kleine boeren doorbraken of kopje onder gingen. Koen Maes van Special Fruit is de jongste rond de tafel en illustreert meteen hoe op één generatie tijd een bedrijf kan worden uitgebouwd. Special Fruit verkopen vooral het meer kwetsbare, delicate of exotische fruit en groenten. Zij kopen over heel de wereld in en werken daarvoor onder andere samen met Vredeseilanden en Durabilis. Hij benadrukt wat de voorwaarden zijn om op de Europese markt te kunnen doordringen.

Na deze goed gevulde voormiddag kaarten we nog wat na bij het eten van een broodje.

Dank aan Veiling Hoogstraten voor de gastvrijheid en aan alle sprekers voor hun inbreng.



 

 

De namiddag werd gestart met een bezoek aan het opleidingscentrum van de afdeling tuinbouw van VITO in de Hemelrijksestraat. De delegatie maakte er kennis met verschillende serreteelten. Ze luisterden zeer geïnteresseerd naar alle informatie die ze aangeboden kregen.

Zo vonden ze het vreemd dat wij tomaten die niet voldoen (te klein, misvormd) weghalen om de andere trossen te bevoordelen en keken ze heel verrast als de beregeningsinstallatie in de aardbeiserre plots aansprong. We legden hen uit dat al het water dat in de serre gebruikt wordt, regenwater is dat wordt verzameld in een bassin naast de serre.
Ook buiten was er nog veel te zien en te beleven: fruitbomen, teelt van kleinfruit, bevloeiing van planten in potten.

 

Daarna stond een bezoek aan het kerkhof van Hoogstraten op het programma. We lieten hen zien hoe de groendienst werk maakt van een groener kerkhof, maar dat toch onderhoudsvriendelijk is. Door de bodem zoveel mogelijk te bedekken met vaste planten en gras, kunnen we vermijden dat er pesticiden moeten gebruikt worden. Onze delegatie verbaasde zich over de manier waarop wij onze overleden begraven. Crematie is bij hen onbekend en komt bij hen erg respectloos over. Ook familiegraven waarbij nog ruimte vrij is voor de levende partner, werden met de nodige aandacht bekeken.

 

De namiddag werd afgesloten in Wortel Kolonie. We hadden er een afspraak met de Vlaamse Landmaatschappij en het Agentschap voor Natuur en Bos om het principe van ruilverkaveling en duurzaam bosbeheer toe te lichten. Er werd met de nodige aandacht geluisterd naar de werkwijze van ruilverkavelingen en hoe dit voor verschillende partijen een winst kan opleveren.

Ontbossing is in Benin een groot probleem. De boswachter legde uit dat hier ooit om dezelfde redenen grote oppervlakten bos verdwenen zijn. Nu proberen we met duurzaam bosbeheer de bosoppervlakte te behouden en economisch en ecologisch interessante bossen te creëren.