Zaterdag 8 en zondag 9 december - Rien n’ est jamais sûr.

Zaterdag is nog een spannende dag. De kleinkinderen komen en blijven slapen. Ze willen nog koekjes bakken en de koffers moeten nog gepakt. De familietraditie wil dat het weekend na zes december kerstbomen worden gehaald en versierd.

Tussendoor proberen we de extra journaals over de politieke crisis te volgen. We hebben net een succesvolle 11.11.11 campagne rond migratie achter de rug met warme verhalen van culturen die elkaar vinden in Hoogstraten. Toch verscheurt dit thema ons land.

Het thema migratie krijgt ook een heel ander gezicht als je een Afrikaans land bezoekt dat tot de armste in de wereld behoort. Een land waar de informele economie naar schatting 65 % procent uitmaakt en 90 % van de actieve bevolking tewerkstelt. Als ik al die jonge mensen zie - 50 % is jonger dan 18 jaar - dan zie en hoor ik een tijdbom. Het contrast is groot tussen de armoede en wat er te koop is in de wereld.

Ook Jef had nog een drukke avond. Teerfeest van de fanfare. Als voorzitter kan je daar niet ontbreken. Iedereen was verwonderd dat hij al om twaalf uur naar huis ging.

Zondagochtend vertrekken we met realistische verwachtingen. Via de kwartaalopvolging weten we dat we op de goede weg zijn. Uit ervaring hebben we echter geleerd dat er steeds onverwachte zaken opduiken. Daarin verschillen Hoogstraten  of België niet van Za-Kpota of Benin.

Tijdens dit bezoek willen we de samenwerking tijdens de voorbije vijf jaar evalueren. Als voorbereiding op dit bezoek hebben we een overleg met Frans Olthof, een Nederlander die al jaren in Benin meewerkt aan programma’s rond kadaster, en Harry Nuiten, voormalig burgemeester van Alphen-Chaam. Ze werkten mee aan de stedenband in Dogbo en Kandi in het kader van het programma van VNG, de Nederlandse vereniging van steden en gemeenten.

Naast geboorteregistratie en het verhogen van de gemeentelijke inkomsten zijn het kadaster en een plan voor ruimtelijke ordening belangrijke instrumenten om een lokaal beleid uit te bouwen.

Frans bezorgt ons tijdens de tussenlanding in Abidjan in Ivoorkust een boek met de titel: "Rien n’est jamais sûr", waarin hij zijn ervaringen in Afrika heeft neergepend. Met de verkoop van dit boek financierde hij al verschillende kleinere projecten rond gehandicaptenzorg en onderwijs in Dogbo. Vlot leesbare lectuur in vergelijking met het evaluatieverslag van South Research: "Entrepreneuriat inclusif et durable dans le secteur agricole au Bénin". Deze studie bevat veel nuttige informatie voor een mogelijke samenwerking bij de versterking van de filière en het opzetten van een kleinschalige transformatie-eenheid voor sinaasappelen.

Ook Hugues van Bohicon zit op het vliegtuig. Ook hij heeft een drukke periode achter de rug van rapportage en planning.

En is er Fair Trade-koffie

Op het vliegtuig is Hoogstraten nooit ver weg :-)

We hebben al bij al een rustige vlucht. De luchthaven is opnieuw veranderd.

Onze vrienden laten weten dat ze later zullen zijn op de luchthaven omwille van een ongeval met twee vrachtwagens. Zij blokkeren de weg. Bovendien heeft ook Appolinaire autopech. Geen nood het pendelbusje van Hotel du Lac brengt ons veilig ter plaatse. Het toeval wil dat er ook enkele medewerkers van het instituut voor tropische geneeskunde in de bus zitten. De link met mijn zus Leen is snel gelegd. Drie van hen zijn hier voor opdrachten rond TBC, één iemand gaat werken rond reproductieve gezondheidszorg.

In het hotel drinken en eten we nog iets. We ontmoeten ook Lambert die vervoer aan het regelen is voor Frans van Ridderkerke en Michiel van Merelbeke. Hij wil in de toekomst ook graag met Hoogstraten samenwerken. ‘Niets’ blijft onopgemerkt via de sociale media.

Appolinaire en Michée arriveren. Het weerzien is hartelijk. We wisselen nieuws uit over Hoogstraten en Za-Kpota. Met de parlementsverkiezingen in Benin in zicht hebben ze ook vele vragen over de lokale verkiezingen en de politieke crisis bij ons. Ook de maillots jaunes zijn niet aan hun aandacht ontsnapt.