We vliegen er in...

Donderdag 20 oktober 2016

Ik word wakker op Europese tijd en heb dus ruim de tijd om me klaar te maken voor een goed gevulde dag. Na een uitgebreid ontbijt neem ik de tijd om berichten te sturen naar het thuisfront en het programma van vandaag voor te bereiden. We bezoeken vandaag de Belgische ere-consul, ANCB - de vereniging van steden en gemeenten van Benin - en UNICEF en reizen dan door naar Bohicon.

We vertrekken met Appolinaire en Celestin naar de Belgische ambassade. We wisselen eerst nog geld in de wisselkantoor. Omdat we te vroeg op de afspraak zijn gaan we nog even naar het bureau van Roger. HIj werkt als comptable voor de Wereldbank en is ook CA - Chef d ' arrondissement van Assanlin. Hij woont in Bohicon en reist een keer per week naar zijn officiële woonplaats om zijn politiek mandaat waar te maken. We lopen te voet naar de ambassade.

De consul ontvangt ons hartelijk. Hij leeft in een kleine gemeenschap aan de rand van Cotonou en houdt een vurig pleidooi voor het leren leven met onzekere omstandigheden. Se débrouiller, de levenskunst van vele Afrikanen en mensen in armoede. Het contact is vooral belangrijk voor het geval een van de delegatieleden in moeilijkheden zou komen. De consul vraagt dan ook om even te melden als we op werkbezoek komen. Zodat hij bij een ongeval of ziekte onmiddellijk kan plaatsen om wie het gaat. Hij laat niet na om ons te wijzen op het belang van educatie in de ontwikkeling van Benin en de uitbouw van basisvoorzieningen door de staat.

We drinken een koffie in een nabijgelegen bar en vertrekken dan naar ANCB. We lopen achter op het programma. Een heel team van ANCB staat ons te woord. Zij zijn duidelijk goed op de hoogte van de inhoud van het federale programma van VVSG en dat van Hoogstraten en Za-Kpota. Ze wijzen op de risico's van automatisering en vooral de degelijkheid en duurzaamheid van software. Zij bieden hun expertise aan.

Voor de uitbouw van de filière van de agrumes maken zij Za-Kpota attent op een recent goedgekeurde wet over publiek-private samenwerking en de gevolgen hiervan voor de appelsienfabriek in Za-Kpota. De fabriek is nu eigendom van de staat en wordt uitgebaat door een privé-ondernemer. De fabriek zal volledig geprivatiseeerd worden. De capaciteit is onderbenut. ANCB wil Za-Kpote ondersteunen om de belangen van de lokale appelsienenproducenten en die van de gemeente veilig te stellen. Onze vrienden waren uiteraard reeds op de hoogte van deze wet. Celestin is jurist en Appolinaire is zelf appelsienenproducent. Ze lieten echter na ons te informeren.

Voor de geboorteregistratie is het belangrijk dat we ons goed informeren over de evoluties op nationaal vlak. Het voordeel van het pakket van Radiance is dat de Beninese partners van meerdere Belgische gemeenten hiermee werken. We kunnen elkaar op de hoogte houden. In ieder geval blijven de ingevoerde gegevens eigendom van de gemeente en kunnen ze overgedragen naar een ander pakket indien nodig. We moeten echter waakzaam blijven.

De medewerkster van Frankrijk voor de decentralisatie nodigt ons ten slotte uit voor een conferentie. De burgemeester van Za-Kpota zal deelnemen.

ANCB nodigt ons uit voor een lunch. Agathe, onze gastvrouw, maakt zich zenuwachtig dat we onze afspraak met Unicef niet zullen halen. Zij maant onze partners aan om zich alvast te excuseren. Wanneer we vertrekken komen we in een file terecht. Een ongeval is de oorzaak. Verkeerschaos is het gevolg.

Net als bij de ambassade passeren we bij Unicef de veiligheidscontrole. Die is hier echter nog strenger. Celestin vindt zijn identiteitskaart niet in zijn bagage en het is dus wachten op het akkoord van de twee chefs die uitzonderingen mogen toestaan op de veiligheidsmaatregelen. Onze gastheren blijven echter zeer hoffelijk.

Unicef werkt in Za-Kpota rond geboorteregistratie of beter état civil, eau et assainissement, basiseducatie en participatie.

Serge van Unicef wijst op een aantal belangrijke aandachtspunten. Via sensibilisatie van ouders en via vorming van chef de villages, vroedvrouwen,... hebben zij het aantal aangiftes kunnen verhogen. De gekende mogelijkheden komen opnieuw aan bod: de voornaam-geving, het niet ophalen van de aktes, de regularisatie. Iedere gemeente waarmee zij samenwerken kan genieten van een aantal maatregelen maar niet van alle. De politieke verantwoordelijken moeten keuzes maken en hun schouders zetten onder de campagnes rond de état civil. In Za-Kpota hebben zij ingezet op individuele regularisatie van 500 kinderen en jongeren. Dit is echter een dure en tijdrovende procedure omdat de ouders, het kind en drie getuigen voor de rechtbank moeten verschijnen. Een regularisatie in groep is ook mogelijk. De rechtbank komt dan naar de gemeente nadat de lijst van te regulariseren personen is overgemaakt aan de rechtbank. Zij doen een controle op het terrein van een beperkte steekproef. Indien er fouten of onvolledige dossiers zijn gaat de procedure niet door. Een groot risico. De CA van Assanlin wil dit alvast onderzoeken.

Mouctar van Unicef gaat in op de werking rond water en hygiëne. Zij zijn heel fier op het feit dat ze in zoveel dorpen in Za-Kpota door de lokale gemeenschap latrines hebben laten bouwen. Ieder dorp heeft zijn eigen type geënt op de lokale huizenbouw en middelen. De ene met hout en palmblad, de andere met handgemaakte steen uit aangestampte aarde en golfplaten. Zonder of met beperkte kosten voor de families. Meer dan 85% van de gezinnen werkt mee en de andere maken gebruik van de latrines van de buren of van gemeenschapslatribes. De latrines kunnen 10 jaar meegaan en zijn niet diep zodat de risico's voor vervuiling van grondwater beperkt zijn. Mouctar ziet een uitdaging voor het aanwenden van de faces als compost maar niet op korte termijn. Hij wil op vraag van de gemeenteraad graag toelichting geven over een verdere werking rond eau et asainissement. Nederland wil investeren in water in gemeenten die FDAL zijn. Za-Kpota heft een lijst ingediend. De drinkwatervoorziening in Zou ligt ver onder de nationale streefcijfers. De reële situatie is nog slechter dan de officiële statistieken zoals bleek uit een onderzoek van Unicef.

We kaarten nog na met Roger bij een hapje en nemen dan afscheid. We wagen ons aan een lange en spannende rit bij nacht. Eerst trotseren we de chaos van motors, wagens en vrachtwagens in Cotonou. Daarna de onverwachte situaties op de route naar Bohicon. Gestrande vrachtwagens worden aangekondigd met takken op de weg. Twee maal vermijden we op het laatste nippertje een  aanrijding van voetgangers en een jongen die een vrachtwagen aan het herstellen was. Discussies over verkeersregels blijven niet uit. Voetgangers moeten wijken voor moto's. Zij moeten aan de lichten zien wanneer ze moeten uitwijken en krijgen klaksons over zich heen als ze dit niet doen.

We doen dit nooit meer over tot ...

Jef & Hilt