7/9/2017 - Met onze twee voeten op de grond

Bezoek van het arrondissement Kpakpamè

De arrondissementscommisaris ontvangt ons omringd door chef de villages en een vrouwengroep.  Zij heten ons zingend en dansend welkom.

De arrondissementscommisaris geeft in het Frans en het Fon toelichting over de resultaten op het vlak van geboorteregistratie. Deze zijn in vergelijking met vorig jaar slecht. Op dit moment van het jaar zijn alle, mannen en vrouwen in deze streek in de weer op het land. Eerst zorgen voor eten op tafel.

Ook onze burgemeester neemt het woord en moedigt iedereen aan om de rechten van nieuwgeborenen te waarborgen door hen te registreren.

Appolinaire en Nicole gaan hier dieper op in. De toelichting in het Fon verloopt zoals altijd heel geanimeerd.

We nemen nog een kijkje in het arrondissementssecretariaat. Bij een eerder bezoek hadden vleermuizen hier een onderkomen gezocht. De mest zorgde voor een indringende stank. Dit probleem is aangepakt.

Enkel de aktes van de laatste jaren zijn nog aanwezig. De rest is overgebracht naar het gemeentehuis.

Centre de santé

Voor de geboorteregistratie wordt in alle arrondissementen steeds nauwer samengewerkt met de vroedvrouwen in de centres de santé. We nemen van om de hoek een kijkje in de verloskamer. Griet krijgt pantoffels en de kans om binnen enkele foto’s te maken. Hier gaat meer aandacht naar hygiëne dan in andere centra die we eerder bezochten. Naast de verloskamer is er nog een kamer waar vrouwen een tot twee dagen na de bevalling verblijven. Ook de vaccinaties gebeuren hier. De vroedvrouwen werken met twee in een beurtrol.

Meerlingen

Simplice Atchatin is de verantwoordelijke voor personen met een handicap en ouderen in het Centre de Promotion Sociale. Hij bezoekt met ons een vrouw met een tweeling van vijf jaar en een drieling van anderhalf jaar. De man werkt in Cotonou als Zémidjan of taximoto. Hij komt af en toe langs en brengt dan wat geld. De vrouw staat er dus grotendeels alleen voor. Tijdens de ontvangst had ze onze aandacht al getrokken toen ze de drieling op de armen pakte en samen met de tweeling naar huis wandelde. Een van de oudste kinderen is heel apathisch en reageert nauwelijks op prikkels. Kaat - ooit nog aan het werk in het bijzonder onderwijs - doet spelenderwijs een aantal tests maar krijgt geen reactie.

We zijn allemaal aangegrepen door de schamele woonst en de taak waar deze jonge vrouw voor staat. De peuters slapen op een rieten matje op de doorweekte grond. De asse smeult naast de slapende kinderen.

Simplice legt uit dat ouders van meerlingen extra staatssteun kunnen krijgen om tijdens de eerste levensjaren een evenwichtige voeding en zorg te geven aan de baby’s. De steun voor dit gezin was al na zes maand op omdat een van de kinderen ernstig ziek werd en naar het hospitaal moest. We maken nog een wandeling door het dorp en nemen afscheid. De vijfjarige begint luid te krijsen bij ons vertrek. Wat gaat er om in dat hoofdje?

Kinderen met een handicap

In een volgend dorp bezoeken we een meisje dat al sinds de geboorte in begeleiding is. Ze spreekt nauwelijks en kan niet staan of stappen. Simplice heeft haar dossier bij en toont de nota’s van de wekelijkse of veertiendaagse sessies. Onze bewondering voor deze man groeit. Hij volgt 668 mensen met een handicap op. Ook zij krijgen steun: hulpmiddelen, begeleiding en (beroeps)opleiding , bij het behalen van hun diploma een startkapitaal voor een bedrijfje.

Het regent dat het giet

Een druppel op een hete plaat

Op onze terugkeer stoppen we bij een buvette. De regen valt met bakken uit de lucht. We proberen allemaal wat we zagen een plaats te geven. We willen iets doen, maar willen ook niet dat ze ons als louter geldschieter zien. We organiseren spontaan onder Belgen een verkoop per opbod van een glazen colaflesje en geven het geld in aanwezigheid van de secretaris aan Simplice. Hij zal het via de budgetbegeleiding aan de beide gezinnen bezorgen in functie van hun behoeften. We beseffen maar al te goed dat er meer nodig is: opleiding, werk, sociale zekerheid, gezondheidszorg,…

Slechte wegen en toch de goede weg

Door de regen zijn sommige wegen niet of moeilijk berijdbaar. We stellen ons programma bij. Het bezoek aan Napoleon en het CCFP vallen weg en we beperken ons tot een bezoek aan Aimé, een tuinder. Hij volgde een opleiding in Songhai en past wat hij leerde succesvol toe. Hij heeft ondernemerszin. Hij is op de goede weg en inspireert anderen.

Aglatan en Aldipe

We hebben al lachend gezegd dat Za-Kpota de gemeente van de A’s is. (Appolinaire, Antoine, Adagbe, Adjatoide, Attaho,…) Ook nu weer.

Door het slechte weer komen we met veel vertraging toe. Frank, Epiphane en Lucie blijven echter even voorkomend en tonen ons fier de omheining van yatropa en de aangelegde bedden. Ze hebben ook plannen om de schoolkeuken beter uit te bouwen. Vele kinderen hebben concentratieproblemen omdat ze vaak al een lange tocht van huis naar school achter de rug hebben en onvoldoende hebben gegeten.

Een wilde rit

De tijd dringt. Om 19.30 uur zijn we uitgenodigd door de burgemeester van Bohicon. Het is  intussen 18 uur en we moeten de andere leden van de delegatie nog ophalen in Za-Kpota. De chauffeur heeft duidelijk instructies gekregen om stipt te zijn. Dus rijdt hij sneller, te snel naar ons gevoel.

Verrassing

Op het gemeentehuis van Za-Kpota wachten de burgemeester, politici en personeelsleden ons op voor een fête coutume en een officieel afscheid. Ieder van ons krijgt een traditioneel wit pak. Je moet het hen nageven. Ze onthouden wat er is gezegd. Jef zei ooit dat hij de witte pakken van Eric, Appolinaire en de anderen wel mooi vond. In de afscheidswoorden ligt meer dan ooit de nadruk op leren van elkaar.

Ontvangst in Bohicon

De burgemeester van Bohicon nodigt onze delegatie samen met een vertegenwoordiging van Za-Kpota uit voor een feest. Ook de jongeren van Zoersel die met een speelbus rondtrekken in Bohicon zijn daar. Kaat en Ingrid wisselen informatie uit over inleefreizen en de ervaring met het verblijf in gezinnen. De drie burgemeesters nemen om beurten het woord. We stellen nogmaals vast dat een ontvangst anders verloopt dat bij ons. Veel aandacht voor protocol, toespraken en culturele  omkadering. Netwerking gebeurt veel minder.

Tegen middernacht terug naar het hotel

Jef, Tinne en ik moeten onze koffers nog pakken en een aantal zaken doorgeven aan de rest van de delegatie die nog enkele dagen blijft om zich te verdiepen in de cultuur van het land. Het wordt een korte nacht.

Wedstrijd : donderdag 7 september

Stuur een mail naar ingrid.brosens@hoogstraten.be  met titel: donderdag 7 september - SDG 3 en je naam en voeg een foto, tekening, tekst of een slogan over jouw bijdrage aan een goede gezondheid en welzijn in Hoogstraten toe.

Je kan ook meedoen door je bijdrage op te sturen naar: stadsbestuur Hoogstraten - dienst mondiale samenwerking - Vrijheid 149 - 2320 Hoogstraten