8/9/2017 - Franky speelt en supportert

Zoals afgesproken staan we deze morgen klaar om er samen met de animatoren van ASEZ in te vliegen. We hebben een extra fotografe bij, Griet zal ons vandaag vergezellen.

Abel maakt ons wegwijs in de organisatie van het speelplein. Kinderen worden in 2 groepen opgedeeld volgens leeftijd.
De kleinere kinderen (tot 6 à 7 jaar) zitten buiten voor het lokaal van ASEZ en zijn aan het kleuren. Ze krijgen ieder een kleurplaat. De animatrice deelt stiften uit, ieder kind krijgt 1 stift en deze wordt daarna gewisseld. Zo kom je met één pakje toe voor heel de groep!
Kaat maakt meteen de vergelijking naar onze speelpleinwerking, daar staan de doosjes op tafel en kan je maar niet begrijpen waar die kleurtjes en stiften heen gaan. Met verdwenen materiaal hebben ze hier geen last.
Het valt ons ook op dat de animatrice de kinderen helpt die de pengreep nog niet beet hebben.

De grotere kinderen spelen pleinspelen op de speelplaats van de school. De animatoren benoemen het spel en gaan na of alle kinderen weten hoe dit spel werkt. Er wordt zowel Frans al Fon gesproken.
We sluiten ons bij deze groep aan en spelen mee met “1, 2, 3, Soleil!”, bij ons bekend als “1, 2, 3, Piano!” en een Afrikaanse versie van “zakdoek leggen”. Gelukkig zingen de kinderen de zinnetjes in het Fon verder wanneer wij aan de beurt zijn.
Daarna is het onze beurt om enkele Belgische spelletjes te introduceren. We starten met “Chinese voetbal” en later “Tik Tak Boem”. De kinderen en animatoren spelen met veel plezier mee, en die twee blanke animatoren trekken ook duidelijk de aandacht van passanten in de straat. We hebben verschillende toeschouwers en zelfs een duo agenten aan de zijlijn staan.

Het is bijna middag als de kleinste kinderen een warme maaltijd krijgen, de grotere kinderen krijgen iets verderop in de straat te eten. Ouders betalen voor de speelpleinwerking, maar hier is een maaltijd bij inbegrepen. Tijdens de schoolvakantie is er dagelijks speelpleinwerking  door ASEZ. Met een moment in de voormiddag en één in de late namiddag.

Na onze middagpauze haal Abel ons op in het gemeentehuis om samen de school te bekijken. Hij wil ons ook het voetbalveld laten zien waar we dan met alle jongerenverenigingen van Za-Kpota een wedstijd kunnen spelen. De school is gesloten voor de vakantie , maar in één klaslokaal is een cursus bezig. Ze zijn net aan het afronden, waarna we ook de kans krijgen om binnen in een lokaal te kijken.

De klaslokalen zijn allemaal met een betonnen vloer, afgesloten met metalen deuren die tot aan de vloer komen en open ramen gemaakt van sierstenen. Muskietennetten zullen dus een must zijn. Er is geen stromend water aanwezig, maar hiervoor kunnen we terecht aan de overkant van de straat bij het CPS of het gemeentehuis.

 

Van de school wandelen we via de marktplaats naar het voetbalveld. Achter een klein poortje in een gesloten muur ligt de verrassing van de dag op ons te wachten. Een strak groen voetbalveld, omringd door een massa mensen. We banen ons een weg tussen de geparkeerde brommers en zetten ons aan de rand van het kunstgrasveld. Hoe anders kan dit zo groen zien? Het is er zinderend warm…
Het valt ons op dat naast het veld enkel mannen en kinderen te zien zijn. Er is een enkele vrouw die water in zakjes verkoopt en pindanootjes. Alles is in voorbereiding voor de match die gaat beginnen (of die eigenlijk al 2 uur geleden had moeten starten), maar de spelers zijn nu ter plaatse en warmen  zich op. We vragen Abel of hij tijd heeft om even te blijven kijken.
De aftrap wordt gegeven en wij verwachten ons aan een felle Afrikaanse ambiance… Niet dus, hoe geanimeerd de meeste ontmoetingen verlopen, zo stil verloopt hier de voetbal. Waar wij roepen en luidkeels supporteren, hoor je de Beninezen niet. Alle aandacht gaat naar de wedstrijd.