Tata

Dag 7

’s Ochtends is de lucht donkergrijs gekleurd. We beslissen om de geleide wandeling in het dorp  ’s ochtends te doen in plaats van in de namiddag om de regen en warmte voor te zijn. We bezoeken twee tata’s, de traditionele woning in deze streek. In de eerste ruimte staat de maalsteen en huizen de kippen. Verder is er een stal voor koeien en geiten waar tijdens het regenseizoen altijd een vuurtje brandt om de muren te drogen en de termieten buiten te houden.

 

Tata

Ook de ouderen die niet de trap op kunnen slapen hier. Tot slot is er de keuken. Op de eerste verdieping zijn er drie of vier kamers en terrassen. Eén kamer voor de moeder, één voor de vader en één voor de kinderen. Als de man meerdere vrouwen heeft zijn er meer kamers…



Aan de ingang hangen jachttrofeeën en offergaven. (apenschedels, antilope-hoorns, …). We genieten van de vogels, vlinders en bloemen en het prachtige panorama. Achter de heuvels ligt Boukombé en een beetje verder Togo.

 We maken het einde van de eucharistieviering mee en wandelen met de zusters van het Heilig Hart mee naar het internaat. Een meisje dat uit een boom was gevallen heeft beide armen moeten amputeren, omdat ze niet de nodige zorg kreeg. Ze krijgt de steun van de congregatie om verder te studeren en toont ons hoe ze schrijft en tekent zonder hulpmiddelen. Laat dat maar eens niet aan je hart komen.

 Slechts een klein deel van de ouders kan het verblijf van hun kinderen in het internaat betalen. De afstand en de hellingen vormen een hinderpaal voor jongeren om dagelijks in de hitte naar de school te gaan.

 De voorbereiding van de reis wordt aangepast aan de realiteit. Ons plan was om te overnachten in hotel Bourgogne in Natitingou en dagelijks de afstand te overbruggen tussen daar en Boukombé. De weg ligt er echter zo slecht bij dat dit onmogelijk is. De rit zou dagelijks meer dan drie uur kosten.  Twee delegatieleden gaan uitzoeken of de Tata in Boukombé over het nodige comfort beschikt om in de hitte goed te blijven functioneren.  

Tussen 16 en 18 uur werken we aan de evaluatie van ons bezoek aan Za-Kpota. We maken een lijstje van informatie die we nog willen opvragen voor ons vertrek.

 ’s Avonds hebben we een interessant gesprek met de NGO La Perle de l’ Atacora. Zij zetten zich in voor eco-toerisme en willen het verdwijnen van de Tata’s tegengaan en tegelijk de mensen van het dorp aan extra inkomsten te helpen. De mannen gidsen en de vrouwen koken, wassen , verwerken landbouwproducten en maken artisanale producten naast hun gewone activiteiten.