Van het ene uiterste in het andere

Reisverslag dag 4 - donderdag 9 mei 2013

De secretaris van Za-Kpota komt ’s ochtends om 8 uur reeds langs met zijn charmante dochtertje om  te kijken of de delegatie goed heeft geslapen. Het is nochtans ook hier een feestdag. Even later arriveert de gendarmerie om ons te begeleiden naar de plaats van afspraak. Dat is even wennen.

Nadat de langslapers ontbeten hebben vertrekken we naar La Mairie. Daar wordt ons geduld op de proef gesteld. De afspraak met de lokale pers loopt mis. We vertrekken dan te voet naar de alfabetiseringscursus. Opnieuw een beklijvende ervaring. De lerares  geeft, zoals Staf het zegt, met handen en voeten en haar hele hart les in het Fon aan mannen en vrouwen die geen kans hebben gehad om vroeger school te lopen. Ze leren lezen, schrijven en rekenen om in het dagelijks leven te gebruiken en zodoende in het leven vooruit te komen. Dat gaat niet van een, twee, drie - of dé, wè, aton in het Fon -  maar het vraagt tijd en inzet van de “scholieren”. De burgemeester en de député benadrukken het belang van de alfabetiseringscursussen. De bevolking moet in haar moedertaal onderwijs kunnen krijgen om vooruit te kunnen komen. De lesgeefster glipt tijdens de zang  even weg om haar dochtertje borstvoeding te geven. Van motivatie gesproken. De coördinator legt uit wat het project inhoudt: leren lezen, schrijven en rekenen, en dat op een dynamische en toegankelijke manier met zang en dans. Tegelijk sensibiliseren ze deze mensen. Zo spreken ze over het verdwijnen van het bos, waardoor er minder regen valt. Herbebossing is dan ook een belangrijk thema hier. We hebben van deze proefles alvast erg genoten. Na de les gaan we met de hele groep naar la mairie, waar ze onder gezang van het vrouwenkoor  uitdagen en “uiteindelijk” verleiden tot een dansje. Rara wie er aan deze uitdaging probeerde te ontsnappen

Voorstelling van het middenveld.

Deze middag hebben en we een boeiend overleg gehad met een tiental ngo’s die in Za-Kpota actief zijn. Ook wij stellen in het kort het middenveld voor. Grootste verschil is dat de ngo’s hier ter plaatse op heel veel terreinen actief zijn, terwijl bij ons elke organisatie zijn eigen specialiteit heeft.

Bezoek aan een viskweekvijver, een appelsienenkwekerij

In de namiddag bezochten we een de viskwekerij. Hier worden mensen opgeleid om een eigen viskwekerij op te starten. Ze tonen ons hoe men te werk gaat. Ondertussen zijn er reeds 43.  Het doel is om ieder huishouden op het platteland van verse vis te voorzien. Daarna gaat het richting een appelsienkwekerij. De boer legt uit welke productie hij heeft. In Za-Kpota zijn er ongeveer 2600 telers, voor één ton krijgen ze tussen 100.000 en 150.000 CFA (delen door 650 om € te hebben). Een aardig totaalbedrag voor de gemeente, maar toch maar een gemiddeld inkomen van omgerekend 400 euro per planter.

Bezoek aan de vrouwenorganisatie die eigen producten op de markt brengt

Op een marktplaats vol met houten stellingen en stalletjes werden we verwelkomd door een vrouwencoöperatie die arachide- en palmolie, pindakaas, soorten meel en andere restproducten maken, verpakken en aanbieden. We werden geïnformeerd over hun werkwijze, kregen producten te proeven en werden nog even geïnterviewd door de regionale TV. Magere geiten, vieze hondjes en zwijntjes ruimen alle rommel op die was achter gebleven. Boeiend maar beklijvend tegelijkertijd en onherkenbaar als je in Hoogstraten woont en leeft.

De vermoeiende dag werd afgerond door een verrassend diner in de tuin van de woning van de burgemeester van Bohicon samen met 9 andere burgemeesters van het departement. Niet alleen wij waren de eregasten want…10 kandidaat-missen waren al aanwezig. Een leuke foto-opportuniteit voor sommige delegatieleden!  Na de officiële toespraken  en een dankwoordje van onze schepen, volgde er een eenvoudig Afrikaans maal. In totaal waren er 50 mensen uitgenodigd na het omzetten van de nationale agenda van Benin dankzij Hilt… maar dat vertellen we na thuiskomst.

Hilt in actie!