Jongerenreis 2023 | Dag 13

De tijdstippen waarop de Belgen deze ochtend wakker werden variëren van 5u30 bij Witser tot 08u30 bij Ariane. Tegen die tijd had Witser al gedoucht, gelezen, twee afleveringen van zijn podcast geluisterd, de vloer geveegd, een kruiswoordpuzzel opgelost en een spelletje awale gewonnen van Sabine, een van de Beninese jongeren. Nicole zei nog dat ze echt zin had in een lekker ontbijtje, maar jammer genoeg bleef het bij droge toastjes met ons dagelijks eitje. Misschien zijn de voodoogoden haar niet gunstig nadat ze de whiskey gisteren bij het bezoek aan de koning niet volledig had leeggedronken. Die slechte voorspoed zette zich voort toen het noodweer kort daarna toesloeg en we onze volgende activiteit in de regen zouden moeten doen. Die activiteit was wel een waar we de hele reis al naar uit hebben gekeken: het bezoek aan de befaamde familietuinen. Als dat jullie bekend in de oren klinkt heb je misschien al wel een paar van onze zelfontworpen sokken gekocht. De opbrengst van die verkoop is namelijk naar de familietuinen gegaan. Het was voor ons dus leuk om eindelijk te zien waar dat geld exact naartoe ging. We hebben plantjes geplant met behulp van scheppen, harken en kiemplantjes die we zelf hebben gefinancierd. Dat was in een van de 20 familietuinen die al zijn opgestart, namelijk die van de familie Ahandessi. De tuin bevond zich in een kleine wijk dat alleen bewoond door leden van die familie. Ze waren heel dankbaar voor de materialen die hen gegeven werden. We hebben zelfs allemaal onze handen uit onze natte mouwen gestoken om het zand om te woelen en alle plantjes te planten.

Met slijk aan onze schoenen trokken we terug naar onze residentie om met tegenzin aan het middagmaal te beginnen, want de niet zo geliefde pâte stond weer op de planning. Dit keer was het echter rode pâte en die viel tegen onze verwachtingen in wel in de smaak. Het had nog eens een smaak die de smaken van de dagen ervoor niet herhaalde. De voodoogoden vonden waarschijnlijk dat we al genoeg gestraft waren.

 

 

Na een dutje op een matras, een zetel of de grond (voor zij die het zich afvragen: het was Polle) vertrokken we richting het dorpje van de Bles om echte ambachtsvrouwen aan het werk te zien. We zagen hoe de Bles zorgvuldig manden weefden met zelfgeoogste palmtakken. We konden ons zelf ook eens wagen aan de ambacht. Wat ons opviel: de Belgen konden zelfs beter manden weven dan de Beninezen, met uitzondering van Ariane, zij ging nogal vaak de mist in. Zelfs de Bles zagen dat ze er niks van bakte – of weefde – dat ze uit veiligheidsoverwegingen toch de mand uit haar handen trokken. Hieronder is een foto te zien van ons en de manden die we zelf gemaakt hebben.

Challenge: probeer Aukje te vinden op de foto.

Oplossing: kijk eens naast Witser, achter de mand van Geneviève.

 

 

Na het eten van de rijst met tomatensaus (dit kunnen we ondertussen copy pasten van de vorige blogposts) konden we onze laatste dagen hier nog eens goed vieren in het plaatselijke café van Za-Kpota.

 

Stefanie & Witser