Jongerenreis 2023 | Dag 8

Goeiemorgen morgen, goeiedag!!!!

Onze dag begon heel vroeg, we stonden op om 6u om het leven te vieren. Samen kleedden we ons hetzelfde aan in onze traditionele Afrikaanse outfit. We gingen naar de kerk en de mis begon als een heus feest. De linkse vleugel van de kerk was voorbehouden voor het vrouwelijke, dansende koor. Baby op de rug en schudden maar. Na de al dan niet valse noten, kon de priester zijn woordje doen. Hij nam hier uitgebreid de tijd voor, zo vond ook de rest van de kerk. Gelukkig waren er in de kerk dames die aangewezen waren om de slapende kinderen en volwassen op de vingers te tikken. Door die blik zouden wij ook niet meer in slaap durven vallen. Op het einde van de 2 uur durende mis konden zij die wilden (en hun eerste communie gedaan hadden) een hostie gaan halen. Het lichaam van Christus is hier duidelijk veel dikker.

Na een lange misdienst in het Fon (lokale taal), kregen we een welverdiende pauze van twee uur. Deze konden we gebruiken om onze gemiste uurtjes slaap in te halen, gelukt! We aten voor het eerst yam, een variant op pâte, maar dan beter.

In de namiddag vertrokken we naar een lokale begraafplaats. De verwachtingen waren hoog maar het aantal lijken niet. Er lagen welgeteld vier mensen begraven. Hier geloven ze niet dat iemand voor goed dood gaat, de geest blijft leven. Daarom begraven ze hun dierbaren bij hun huizen. Op deze manier kunnen ze hen nog dichtbij houden en herdenken. En er was nog een opvallende reden… Désiré vertelde dat wanneer mensen op een  begraafplaats begraven worden, vreemden hen komen opgraven.  Ze verkopen de restanten, zoals botten en tanden. Cultuurshock! We keerden terug naar ons huis want de volgende activiteit stond al te wachten.

We gingen naar een kapper. Sommigen zoals Kaat en Floor gaven de kapster carte blanche en de gekste creaties kwamen naar boven. Ook Witser is niet meer te herkennen. Andere kwamen met hun eigen idee; ze kon alles. Tijdens het wachten konden we niet zomaar blijven zitten. De kapster gaf ons de opdracht om de taak van haar kinderen over te nemen. Myrthe, Polle, Witser en Aukje waren verantwoordelijk voor petit kaju. Gelukkig kregen we nog een zakje mee. Stefani was benoemd tot haar persoonlijke assistente.

Na ons bezoek bij de kapper zijn we verder gewandeld naar De Kreuners van Benin. Zij ontvingen ons met ingrijpende dans. ‘Ingrijpende’ mag letterlijk genomen worden, ze grepen ons bij onze handen en voor we het wisten stonden we bij op de dansvloer.  Ariane ging all the way en werd verkozen tot beste danseres van de yovo-groep. We bedankten hen voor het warme onthaal en zetten onze tocht huiswaarts verder.

Na een nog onbekende maaltijd eindigen we dag  8 in Benin.

Slaapwel, in naam van Stefani en Myrthe

Amen