Jongerenreis 2023 | Dag 6

 “Amai, das letterlijk de eerste keer dat de zon hier schijnt ’s ochtends.” Met deze profetische woorden werd Aukje wakker vandaag. En zoals altijd bij profetische woorden, blijken deze waar te zijn. Het zou tot nu toe onze warmste dag in Za-Kpota worden. Zweet gegarandeerd.

Na het ontbijt was het tijd om het zweet al een eerste keer af te deppen en met een volle drinkbus te vertrekken naar het kunstgrasveld om volleybal te spelen. Na een korte doch bezwete wandeling kwamen we aan op het veld, waar twee verschillende voetbalploegen al volop aan het trainen waren. Abel had er al meteen zin in en haalde de coach in zichzelf naar boven. Vijf minuten rondjes lopen onder de bloedhete zon. Na wat stretchen en half onze drinkbus leeg te drinken, begon dan uiteindelijk de volleybalwedstrijd. In gemengde teams en met een zelf-afgebakend veld sloeg Domien de eerste opslag. Wat ons meteen opviel is dat de jongeren hier individueel spelen terwijl wij meer dachten aan de samenwerking binnen het team.

Door de wind week de bal te hard af dus beslisten we voetbal te spelen. Na een korte drankpauze, en dus een lege drinkbus, verdeelden we ons in twee teams. Een spannende wedstrijd eindigde op 2-2, met dank aan een late gelijkmaker van Myrthe.

 

Tijdens de middag stond er opnieuw rijst op de menu. Deze keer haalde Ariane de sterrenchef in zichzelf naar boven door het poeder van een minutesoep te mengen onder de rijst. Très delicieux!

In de vroege namiddag vertrokken we met de bus richting Porto Novo, de officiële hoofdstad van Benin, voor onze overnachting en bezoek (zie morgen) aan Songhaï. (Of zoals Aukje en Witser menen: Shanghai. We wensen hen een fijne terugvlucht.) De Beninese jongeren garandeerden ons een busrit van maximaal drie uur. Helaas waren dit geen profetische woorden. Onze reistijd bedroeg minstens het dubbele. Onderweg pikten we het zoontje van Maxime, één van de organisatoren, de zoon en dochter van Abel alsook zijn neefje en nichtje op. Nogmaals werden we geconfronteerd met het enorme contrast tussen Za-Kpota en de hoofdstad Cotonou, waar we een tussenstop maakten onderweg naar Porto Novo.

In Cotonou zagen we een reusachtig standbeeld, het grootste van Benin. Het standbeeld verwees naar het Amazoneleger, een zeer sterk en gerenommeerd leger dat uitsluitend bestaat uit vrouwen. Daarna maakten we kennis met onze kleurrijke gids, die ons naar een prachtige, geschilderde muur bracht. Deze muur is de derde langste van zijn soort ter wereld. Na deze tussenstop vervolgden we onze weg naar Songhaï.

Eenmaal aangekomen was het tijd voor HET moment van de dag … een overheerlijke cheeseburger met frietjes op een steiger in een meer. Lekkerder eten op een meer idyllische plaats ga je niet vinden. De jongeren van Za-Kpota aten schaap, inclusief de tong en de ogen. Myrthe en Polle durfden het aan en proefden ook de tong. Een lekker mals stukje schaap. De kinderen van Abel amuseerden zich met het haar van Stefani. Daar konden de vlechtjes uit en dat zorgde meteen voor een totaal ander kapsel!

Aangekomen in het centrum Songhaï, was het tijd om de kamers te verdelen. We sliepen per twee op een kamer, één Beninees en één Belg. De groep hoopte op wifi bij het hotel, helaas was de wifi trager dan we dachten.

Morgen bezoeken we effectief het centrum Songhaï, dus stay tuned!